vrijdag 29 april 2011

Bob Dylan: Bible On The Tracks


Onlangs had ik het met iemand over Blood on the Tracks, dat door velen wordt beschouwd als het allerbeste album van Dylan. Maar daar mag u over twisten, zelfs met mij. We hadden het over het samenstellen van een christelijke zangbundel voor kerkelijk gebruik, die breed van opzet zou worden. Van Johannes de Heer en Opwekking tot en met Taizé en Iona, de kenners weten dan genoeg. Of er ook ruimte was voor de hymnen van Sint Bob grapte ik, en om aan te tonen dat hij er ruimschoots in hoorde, deed ik een poging om de songtitels van Blood on the Tracks enigszins te vergeestelijken. Dat lukte meestal wonderwel. Maar of Dylan het zelf ook zo had bedoeld? Hieronder mijn lijstje:

Tangled up In Blue
(koning Darius heeft nu toch wel een beetje spijt van die leeuwenkuil)

Simple Twist Of Fate
(je dacht Rebekka als bruid te krijgen, maar dat had je maar gedacht)

"You're A Big Girl Now"
(Naomi tegen Ruth wanneer ze haar naar het bed van Boaz stuurt)

Idiot Wind
(je zit met z'n allen in de boot, de storm steekt op, maar je begrijpt nog niet helemaal dat je de wind moet bestraffen in plaats van uitschelden...

"You're Gonna Make Me Lonesome When You Go"
(de walvis tegen Jona als hij land in zicht krijgt)

Meet Me In The Morning
(Nicodemus komt toch liever 's nachts...)

Lily, Rosemary And The Jack Of Hearts
(een lastige, eh... Esther, Vasthi en de Koning der Perzen?)

If You See Her Say Hello
(de inmiddels blinde Simson laat nog één keer de groeten doen aan Delila)

Shelter From The Storm
(Elia is blij een grot achter de hand te hebben nu de zachte bries nog even uitblijft)

Buckets Of Rain
(dé grote zomerhit in de Ark van Noach!)


dinsdag 26 april 2011

Paaskater




Tja, ik blogde gisteren wel dat onze Luuk zo protestants deed tegenover onze overdosis aan kerkgang, maar zelf hebben we het inmiddels ook wel een beetje gehad.

Nee, niet met de boodschap van het Paasevangelie, maar wel met een bepaalde typisch Protestantse traditie met Pasen. Ik kom nu al zo'n 54 jaar (Ja, nu u het zegt, dat is precies vandaag. O, dank u wel! Nee, ik vier het verder niet dit jaar) in een of andere Gereformeerde kerkscheuring en elke (ik herhaal élke) Paaszondagochtend moet er naast het orgel ook per se en zo nodig een trompet door de kerk heen tetteren. Hoe origineel kun je zijn. Nu zijn we verder dol op een passend trompetgeluid op menig jazzy, funky en anderszins groovy muziekstuk en zingen wij steevast het aloude "Eens al de bazuinen klinken" uit volle overtuiging mee, maar worden wij desondanks

h o r e n d o l

van de trompet in de Paasmorgendienst in de protestantse kerkafdelingen.

Volgend jaar neem ik de oordopjes mee, die ik onlangs heb gekocht om N.B. popconcerten uit te zitten waarbij het volume hoger staat dan mijn trommelvliezen gespannen staan.
 Of nee, ik ga uitzoeken wie de geluidsterrorist in kwestie was en bied hem een demper aan die, eemaal bevestigd aan zijn toeter, niet meer valt te verwijderen.
Of anders neem ik per direct plaats in de liturgiecommissie en wend ik mijn dwingende invloed aan om dit vermalijde koperwerk met de banvloek te treffen.

Ach, ik met mijn grote mond.

Het zal er wel op uitdraaien dat we, als het zover is, een plaatsje ver van de geluidsbron zullen opzoeken. De zachtmoedigen zullen immers de aarde beërven? Maar ondanks al mijn zachtmoedigheid hoop ik heel erg hard dat daar dan geen Paastrompettisten meer zullen zijn. En ook geen kerkorgels trouwens...

maandag 25 april 2011

Een verlengde Lijdenstijd

Hoewel we onszelf er niet op voorstaan, moet ik hier even melden dat wij zo rond de Paasdagen nogal eens naar de kerk gaan. Dat begint op Witte Donderdag en eindigt op de morgen van Tweede Paasdag.

Niet iedereen in ons gezin is daar even enthousiast over.

In een ernstige aanval van puberteit vroeg Luuk daarom gisteren aan ons (en lees dit citaat maar rustig met de nodige dramatiek, want zo kwam het er ook uit):

"Kennen jullie mensen die het léuk vinden om naar de kerk te gaan?"




maandag 18 april 2011

Goede Week



"Het tegenovergestelde van liefde is niet haat,
maar onverschilligheid."

(Elie Wiesel)




donderdag 14 april 2011

Over het verbod op onverdoofd ritueel slachten

Komt er straks ook een wet die verplicht stelt het ongeboren kind eerst te verdoven voordat het wordt geaborteerd? Of moet daar eerst een Partij voor de Foetussen worden opgericht?

In het wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren wordt de mug gezift, maar de kameel doorgeslikt. Zoiets mag naar Bijbelse normen Godgeklaagd worden genoemd.

zondag 10 april 2011

Column: Kinderdag



Als schrijnend onrecht, zo ongeveer voelt het elk jaar opnieuw aan bij onze jongens als moederdag dan wel vaderdag aanbreekt. Waarom jullie wel een eigen verwendag en wij niet?, luidt de aanklacht. Kortzichtig kinderleed. “Maar jongens, het is elke dag kinderdag”, proberen wij telkens opnieuw te nuanceren, maar het is als tegen dovemansoren gezegd. Ergens blijft het wrikken in hun tere kinderziel, die qua rechtvaardigheidsgevoel een grote plaats heeft ingeruimd voor allerlei vermeende tekortkomingen hunnerzijds. Zelfs het uitspelen van onze sterkste troef: het bestaan van Pakjesavond - toch het kinderfeest bij uitstek - maakt weinig indruk: “Jullie krijgen dan toch ook cadeautjes?” repliceert het mondige grut.
Slappelingen die we zijn, hebben we uiteindelijk gecapituleerd. Kinderdag zou gaan bestaan uit het kiezen van het avondeten (een van de drie P’s dus), het niet hoeven helpen bij de afwas, een cadeautje (of twee?) en slechts één keer naar de kerk. Omdat Luuk ’s middags tijdens de kerkdienst ook zijn verplichte basiscatechese had, hoefde hij niet te kiezen. Zijn broer moest even rekenen. “Duurt de middagdienst net zo lang als ’s ochtends, pap?” Het kwartiertje tijdwinst was voor hem ruim voldoende om voor de middagvariant te kiezen. In geloofszaken komt het er soms nauw op aan.
En zo toog ik die ochtend, sinds mensenheugenis, weer eens in m’n dooie eentje naar de kerk. En uitgerekend die ochtend had de predikant tijdens zijn preek het speciaal tegen de kinderen waarbij het ging om het eren en gehoorzamen van je ouders. Zul je net zien. Komt er een keertje een geestelijke verantwoording en onderstreping langs van wat wij er al jaar en dag proberen in te rammen, zijn de heren weer niet thuis. Of eigenlijk juist wel, en dus niet in de kerk. ’t Was vast en zeker een teken: die hele kinderdag is natuurlijk hartstikke fout!

Deze column verscheen in 2008 in het christelijke opvoedmagazine Aan de Hand http://www.aandehand.nl/

zondag 3 april 2011

Vastengebed