Overspel op het werk

- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Heer van Stand, wat een mooie naam!

- Dank u wel, mevrouw.

- Heer van Stand, kun je me helpen aan het nummer van Exclusief Damesmode aan de Lange Benenlaan in Zwoelerdam?

- U zoekt Exclusief damesmode aan de Lange Benenlaan in Zwoelerdam, ik ga voor u kijken mevrouw.

- Graag, Heer van Stand.

- Ik heb het nummer voor u gevonden mevrouw. De computer helpt u nu verder. Fijne dag nog.

- Dáag, Heer van Stand.

Bovenstaande conversatie is uit het leven gegrepen en vond onlangs plaats op mijn werkplek. De vrouw die ik aan de lijn kreeg had zo'n heerlijke, innemende, zwoele en verleidelijke stem dat ik dit gesprek, dat zonder geluid nog vrij neutraal lijkt te verlopen, ervaarde als pure verleiding.

Ik had geen idee dat er vrouwen bestaan die zo zinnelijk kunnen praten. Toegegeven, het bovenstaande adres was weliswaar niet helemaal precies wat ik feitelijk hoorde, maar het voelde wel zo: als niets minder dan auditief overspel. Hier sprak geen viswijf, refotut of macramémens, maar een Dame van Niveau.

Ik zag in mijn fantasie een uiterst verzorgde, geraffineerd opgemaakte en goed gecoiffeerde vrouw van onbestemde maar jonge leeftijd voor me, die met een caffee latte machiatto in de ene hand en haar roze mobieltje in de andere vanaf de zachte canapé in haar smaakvol ingerichte doorzonwoning bedacht dat ze weer eens een nieuw, exclusief mantelpakje kon gebruiken. En tot haar verbazing kreeg ze via 1888 dit keer geen doorsneebelvrouwtje te spreken, maar een heus manmens met een, óók nog, ách wat leuk!, exclusieve voornaam. Pardoes gooide ze al haar vrouwelijke charmes in de strijd want deze leukerd had me toch een prettige telefoonstem.

De leukerd in kwestie begon op dat moment te kleuren tot op zijn kaken, en bleef slechts met moeite professioneel tot op het bot. En nadat hij met nog wat meer moeite allerlei wulpse gedachten had afgeschud, belandde zijn ziel ten slotte bij de goede oude Bijbelse Spreuken. Een flink aantal daarvan gaan over vrouwen als deze, zo sprak zijn geweten hem stevig aan. Lees maar mee en huiver:

Van haar lippen komen gladde praatjes,

haar mond spreekt honingzoete woorden,

maar uiteindelijk zijn ze als gif zo bitter,

zo scherp als een tweesnijdend zwaard.

Ik wist genoeg.

Nooit zou ik mij meer verliezen in zo'n lichtzinnig gesprek dat mij in de richting van de afgrond zou duwen. Even verderop in Spreuken 5 las ik precies wat mij te doen stond.

Drink water uit je eigen bekken,

ga naar de stromen van je eigen bron.

Ik heb voordat ik - nog dorstiger dan anders - thuiskwam bij mijn lieve Purperpol eerst maar even een exclusief bloemetje voor haar gekocht...

U wordt bedankt

- Goedemorgen, met de Heer van St....

- Goedemorgen, met de H....

- Goedemiddag, met de Heer van Stand, van wie zoe....

- Goed....

- Goedeavond, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het num....

- G....


Geloof het of niet, maar mijn fijnste klanten bij de nummerinformatiedienst zijn degenen die de verbinding verbreken terwijl ik mijn openingszin nog opratel.

Dit schreeuwt om uitleg.

Als klantmedewerker word ik geacht om elk gesprek zo kort mogelijk te laten duren. Niet omdat wij onze klanten willen tegenhouden om te veel geld uit te geven (80 keiharde eurocenten per minuut), maar omdat onze opdrachtgevers graag willen dat zo'n gesprek kort duurt. Want hoe sneller wij het goede nummer geven, des te sneller zo'n klant opnieuw zal bellen. En dan rinkelt de kassa opnieuw en opnieuw. Mede daarom is uw Heer van Stand aangetrokken voor dit nobele werk, want - zeg nu zelf - veel klantvriendelijker dan hij kan een mens onmogelijk worden.

Als je gemiddelde gesprek zo'n 30 seconden duurt, zit je als medewerker goed. Dat is namelijk de eis van de opdrachtgever. Maar omdat een afgebroken gesprek zoals in bovenstaande voorbeelden nooit tot een serieuze vraag kan komen, tellen deze 'calls' niet mee voor de gemiddelden voor het geven van een correct nummer. Wel tellen ze mee voor je gemiddelde gesprekstijd die daardoor minder wordt.

Daarom zeg ik elke keer dat ik zo'n ultrakort telefoontje hoor worden afgebroken altijd héél stilletjes 'dank u wel' tegen de anonieme klant. U weet dat uw Heer van Stand in stilte altijd veel goeds doet. Nieuw is nu dat hij daarin lang niet de enige blijkt te zijn. Door de hoorn er voortijdig op te smijten doen tientallen Nederlanders een goed, ja een zeer goed werk.

Vanaf de bodem van mijn peilloze hart dank daarvoor.

Over Limburgers en Noordelingen

Wie bij de nummerinformatiedienst werkt, spreekt nog eens met verschillende mensen. Omdat wij voor heel Nederland werken zijn wij voor werkelijk iedereen bereikbaar. En omdat we geen enkele leeftijdgrens hanteren worden we door vanaf piepjong tot en met stokoud gebeld. Dat levert soms sterke staaltjes op.

Enerzijds kan ik vertederd worden door het schattige meisje dat vanuit het huis van haar vader de woning van haar moeder wil bereiken en met enige moeite het nieuwe adres en de nieuwe achternaam van haar moeder weet te vertellen, of door het kleine kleutertje dat op mijn standaard openingsvraag "Van wie zoekt u het nummer?" antwoordt: "Van oma...." en dan begrijpelijkerwijs stil valt als ik obligaat naar een achternaam vraag, anderzijds kan ik worden verscheurd door het aanhoren van een zeer oude vrouw die, met een verloren ziel en een dito stem, meldt al een uur bezig te zijn om een mens van vlees en bloed aan de lijn te krijgen omdat ze een probleem heeft met haar televisie en ook ik alleen maar een 0900 of met een beetje minder pech een 0800 nummer kan vinden, en wéét dat ook daar uitsluitend 'bandjes' en 'meerkeuzemenu's achter zitten. Alles behalve een warm kloppend menselijk hart dus dat zo'n alleenstaande oude dame juist zo dringend nodig heeft. Dan heeft ze uiteindelijk mij te pakken, moet ik haar weer het enge en donkere bos van de voorgekookte 'service'nummers insturen. Het is een harde wereld.

Naast het ontbreken van leeftijdgrenzen hanteren wij evenmin provinciegrenzen. Daarvan ben vooral ikzelf de dupe, denk ik wel eens. Al zit er daarbij nogal een verschil tussen Noord en Zuid Nederland. Vaak krijg ik een stugge Fries, een norse Drenth of een stijle Grunninger aan de lijn wiens afgemeten vocabulaire lijkt te worden bepaald door de dwingende gedachte dat elk uitgesproken woord geld kost. (Wat overigens in ons geval zo ongeveer letterlijk waar is.) Geen woord te veel in die provincies! Dan gaat zo'n gesprek bijvoorbeeld zo:

- Ik zoek het númmerrr van het Friésch Dagblad, te Leeuwárden.

- Ja.

- Ja.

-Dag.

Het enige voordeel is dat ik deze kort-en-krachtige mensen voor het overgrote deel goed kan verstaan. De Friezen onder hen laten het wijselijk uit hun hoofd om hun eigen taalvariant aan te slaan en de Groningers en de Drenthen doen eveneens dapper hun best als echte Hollanders te klinken. Waarvoor hier kort dank.

Dit in grote tegenstelling tot de Limburgers. Zij doen enkele moeite op dit vlak. Hoewel zij gelukkig zijn gezaligd en gezegend met een uitgebreide woordenschat en die breedsprakig mijn kant op uitrollen, zijn ze ondertussen niet te verstaan voor de onzaligen die boven de Moerdijk zijn geboren. 

Als zo'n zuiderling dan bijvoorbeeld vraagt naar het adres van de familie Van Gunneken in Geleen kom ik in een levensgroot probleem. Nu u die familienaam hier zo zwart op wit ziet staan is er geen vuiltje aan de lucht, maar als een getogen Limburger die naam zwierig uitzingt door een overjarig mobieltje met een zwaar gehandicapte verbinding wegens een veel te goedkoop telefoonabonnement is Leiden in last.
Die naam Van Gunneken kan voor hetzelfde geld (dat is: 80 cent per minuut) klinken als Van Munneken of Van Bunneken of Van Gunniken of Van Munniken of Van Bunniken of Van Sunniken of Van Saniken of zanik zo maar door. En of ik nog vraag of ze die eerste letter dan wel de hele naam 'even' willen spellen, het wordt er alleen maar duurder van. Want boven de Moerdijk is een g altijd gewoon een g. Maar daar beneden niet. Och hemeltje nee. Daar wordt een gee met het grootste gemak uitgesproken als een cee of een dee of een (in mijn geval immer aanvoelend als een) wee!

Zo blijkt eens te meer - zelfs in weerwil van mijn streven - dat ik uitgesproken protestantse genen (en oren) heb en in feite dus een Noordeling ben. Ik houd het, ook om bovenstaande redenen, het liefste bij het geschreven woord. Hoe dan ook, zij het het of de schrift. Daar laat ik dan graag mijn oren naar hangen.

Orde op zaken

Het is afgelopen. Over en uit. Van nu af aan gaat u zich als klant bij de nummerinformatiedienst keurig netjes gedragen. U gedraagt zich per direct niet langer als een hork, een lomperd en een proleet, maar perst u in de minzame rol van een dankbare klant.

Wat is het geval? Dit. Dienst in dienst uit geef ik als klantmedewerker bij de SNT heel Nederland het gewenste telefoonnummer, en soms zijn de klanten best vriendelijk, voorkomend, opgewekt en beleefd terug tegen mij, maar lang niet altijd. Dan krijg ik bijvoorbeeld een sjacherijnige vrouwenstem van onbestemde leeftijd te horen die enigszins uit de hoogte op lijzige en verveelde toon naar een nummer vraagt. Of een onbetamelijk joviale chauffeur (van wie je kunt horen dat ie na schooltijd nooit huiswerk maakte wel schuine grappen in diezelfde schooltijd) die zich vrijpostigheden denkt te kunnen permitteren waarvan ik weet dat hij dat de facto niet kan, of zou mogen kunnen. Daarnaast bestaan er klanten die denken dat ze mij als voetveeg te kunnen gebruiken door mij uit te kafferen als ik ze even niet kan verstaan of iets anders dacht te hebben verstaan.

Maar nu is het dus uit. Over en uit. Terwijl ik op mijn werk de goedheid zelve ben en altijd een onderdanige houding aanneem en daarbij een immer goedhorende glimlach tentoonspreid, ben ik als heer van stand hier op mijn eigen weblog heer en meester. Ha! En daarom moet u eens goed naar mij luisteren. Als u voortaan de moed hebt om 1888 te bellen gaat u nu de volgende gedragsregels in acht nemen.

Als eerste spreken we af dat u voortaan niet meer vanuit uw auto belt. Dat alleen al staat garant voor een slechte verstaanbaarheid omdat de motor van uw vehikel dan wel de wind die door zijn open raampjes komt zodanig door mijn oren suist dat ik u zelf amper meer kan verstaan en er dientengevolge dan een soort schreeuwgesprek moet plaatsvinden.

Verder dit. Als u mijn opgewekte begroeting hoort, retourneert u die als vanzelfsprekend. U steekt dus niet meteen van wal, zonder u zich zelfs maar te hebben voorgesteld want dat geeft natuurlijk geen pas. U zegt dus - na uw welgemeende goedemorgen/middag/avond - duidelijk uw naam en de reden waarom u ons belt. Dit doet u zonder te slissen, te lispelen, te mompelen of anderszins binnensmonds te praten. Desnoods heeft u zich voorbereid door met goed gevolg een korte en praktische cursus ar-ti-cu-le-ren te hebben doorlopen of spoelt u tevoren minstens even uw mond met een fris mondwatertje. Toonladderoefeningen zijn niet verplicht maar ook niet verboden. Ik hoef hoop ik toch niet meer te melden dat u geen kauwgom in uw mond heeft of anderszins aan het consumeren bent als u ons belt. Of wel soms?

U begrijpt, als vanzelf, dat u de klantmedewerker niet gaat lastig vallen met uw persoonlijke besognes en/of uw klaagliederen zult aanheffen over 'de instanties', 'de politiek' of 'de zakkenvullers' in het algemeen. U weet heel goed dat u seksnummers en ander hitsig spul maar beter niet via ons wilt bereiken, want wij weten onmiddellijk wie u bent en waar u(w vrouw) woont.

Voorts valt het u direct op dat ik en mijn collega's u niet, nee nooit tutoyeren en trekt u daaruit de terechte conclusie dat u dit ook niet wordt geacht te doen. U eindigt, nadat u van mij een welgemeend en hartelijk 'Nog een fijne dag verder' hebt gehoord uw gesprek dus niet met: 'Yoooo...!' en ook niet met: 'Is goeoeoed!' of met een kort afgemeten 'Dag', maar kunt de beleefdheid opbrengen om uw hardwerkende klantcontactmedewerker een even hartelijk 'Eensgelijks' of beter nog 'Heel hartelijk dank, meneer' toe te vertrouwen. Beter nog is het als u het hart van uw medewerker weet te raken met een welgemeend 'U ook nog een heel fijne dag hoor!' eventueel nog aangevuld met een ontroerend 'U heeft me geweldig geholpen!'

Naast het hart kunt u natuurlijk ook de portemonnee van uw klantcontactmedewerker raken door (uiteraard anoniem) boeken-, cd- VVV-bonnen of gewoon contant geld (alleen biljetten graag, dank u) toe te zenden aan de Heer van Stand p/o de SNT. Maar misschien, ja heel misschien ga ik nu iets te ver.....