zaterdag 29 december 2012

De zonden mijner jeugd

Nu overal in Nederland weer volop vuurwerk wordt verkocht en afgestoken moet ik weer denken aan een gebeurtenis in - naar ik meen - 1972.

Ik logeerde die kerstvakantie bij puber in crime vriendje B. en we waren samen al wel dik 28 jaar en daarmee oud genoeg voor vuurwerk, dachten we zo. Maar toch. Zonder medeweten van zijn ouders en al helemaal zonder die van mijn moeder zwierven we in het vroege avonduur door de straten van Vlaardingen Holy. Hoewel die naam anders doet vermoeden was er verdacht weinig heiligs aan onze handel en wandel. Een eufemisme, bewust verkozen wij het duister voor het licht. Weliswaar om in die duisternis een lichtje te willen ontsteken, maar niet noodzakelijkerwijs met als doel om daarmee zelf een licht te zijn. Die duisternis gebruikten wij louter en alleen voor het volvoeren van onze snode plannen.

Met onze jaszakken boordevol knalvuurwerk en een heuse aansteker stonden we, gierend van de adrenaline, op scherp om de hele zaak zo snel mogelijk in de hens te steken. Pang! Boem! Knal! We gingen als het kinderen betaamd volledig op in ons heerlijke spel. Zozeer zelfs dat we de passerende auto van de Lange Arm der Wet op geen stukken na hoorden naderen. De inzittenden daarvan hoorden ons natuurlijk al verre en roken - mede daardoor - ook inmiddels lont. Om in stijl te blijven: wij schrokken ons rot op het moment dat wij de twee agenten ons zagen naderen. Vluchten kon niet meer, dat wisten we (het was in die dagen zelfs een hitsingle) en we waren er gewoon gloeiend bij. Gloeien deden we al, maar nu des te meer. We moesten subiet onze namen en adressen opgeven. Dat deden we gedwee, B. als eerste. Toen de verbaliserende agent hoorde dat ik niet in Vlaardingen woonde, maar in Arnhem, aarzelde hij even. Werd hij hier door dit tweede snotneusje nu ook nog voor de gek gehouden? Maar nee, mijn goudeerlijk gereformeerde smoelwerk was afdoende overtuigend.
Na het administratieve gedeelte volgde een korte body check waarbij de agenten nog ruimschoots een aantal handen vol rotjes uit onze jaszakken visten. Berooid en verslagen bleven wij achter. De adrealine was verdwenen en verwisseld voor doffe berusting. Of eigenlijk verontrusting. Want stel je voor dat deze wouten onze ouders gingen inlichten. Dan zouden de rapen gaar zijn. En wij lustten niet eens rapen. We waren er niet gerust op en hoopten er maar het beste van. Wat moet je anders? Inmiddels voelden we ons weer gewoon 2 x 14 en liepen met de staart tussen de benen naar B.'s ouderlijk huis. Daar speelden wij de vermoorde onschuld en deden die avond verder alles wat billijk en betamelijk was.

Nooit hebben wij iets meer gehoord van ons proces verbaal. Het voelde als genade voor recht. Toen moet de kiem zijn gelegd voor onze latere individuele zoektocht  naar de Genade die je alleen recht doet door die met een hoofdletter te schrijven. Amazing Grace how sweet the sound. Dat geluid was nog lichtjaren verwijderd van die twee ontgoochelde puistenkoppen op die gewraakte decemberavond in Holy. Jongens waren wij nog. Maar, aardige jongens. Al Zeg ik het Nu Zelf.





maandag 24 december 2012

De Kerstman in Albert Heijn


Albert Heijn,19 december 2009 - 14.17 uur. Ik parkeer mijn karretje bij kassa 4 en zet voorzichtig de zes levensmiddelen, die ik even daarvoor ijlings uit de schappen plukte, op de lopende band. Op twee ervan prijken 35% kortingstickers, want van columns schrijven word ik niet vet. Uit mijn rechterooghoek zie ik een kerstkabouter (die door menigeen steevast abusievelijk als kerstman wordt aangeduid) aan komen lopen. Gewoon negeren, zeg ik tegen mijzelf, en ik richt me tot de caissière. De bolle buik komt echter mijn kant op en ik vermoed dat hij even achter mij langs de winkel in wil. Nu ben ik van huis uit natuurlijk enorm haatdragend tegenover zo’n geïncarneerd reclamebord van alles wat maar enigszins fout is rond 25 december. En dat is veel. Denk aan materialisme, egocentrisme, heidense zonnewendevieringen en niet te vergeten Coca Cola: ooit de bedenker van dit vadsige consumptie-icoon.

Toch wint dit keer mijn goede inborst. Ja, echt. In plaats van hem pootje te lichten, maak ik me klaar om deze nepklaas hoffelijk achter mij langs te laten gaan, maar tot mijn verbazing gaat hij pontificaal naast me staan en trekt doodleuk een creditcard door het pinapparaat. Ik begrijp over het algemeen al vrij weinig, dus laat staan dit. Dat wordt er niet beter op als de muts orakelt: ‘Je gelooft je ogen zeker niet, hè?’ Een understatement: ik ben in opperste verwarring. Wordt me hier een poets gebakken? En zo ja, welke houding moet ik aannemen: woede, irritatie, afkeer? Of - geheel in stijl - goedgemutstheid in dit geval dan maar? Ik besluit een neutrale houding aan te nemen en wend me opnieuw tot het wettige gezag in dezen: de caissière. ‘Ik begrijp niet wat er hier gebeurt,’ spreek ik naar waarheid. ‘Er is zojuist voor u betaald, meneer. Dit is een actie van de winkeliersvereniging,’ helpt de kassajuf deze oude sukkel weer op weg. Nu weet ik al helemaal niet meer waar ik moet kijken. Hoogste tijd dus om iets doms te zeggen. ‘Ik geloof eigenlijk niet in kabouters,’ blaat ik laaghartig in een poging om niet al te meegaand over te komen. In mijn ziel vecht Scrooge een ongelijke strijd tegen mijn principiële inborst. De vrek wint. Ik pers er nog een ‘nou, bedankt’ uit en verdwijn gauw naar huis.

Daar aangekomen word ik weer wat vromer en besef het volgende: Onverwacht, onverdiend en zonder tegenprestatie te eisen heeft de Kerstman voor mij betaald. Deze ouwe Scrooge werd alles zomaar kwijtgescholden. En zo ontving ik voor het eerst in mijn leven waarachtig een zalige AH-erlebnis...
 
 

donderdag 13 december 2012

woensdag 12 december 2012

Met de kennis van nu (15)


Met de kennis van nu zou de gemeente in Laodicéa alleen nog maar geld hebben besteed aan gelouterd goud, witte kleding en ogenzalf. En misschien ook aan de oorarts.

dinsdag 11 december 2012

Met de kennis van nu (14)


Met de kennis van nu hadden de Farizeeën en Schriftgeleerden Jezus zijn woorden niet betaald gezet, maar in henzelf gestalte laten worden.

maandag 10 december 2012

Met de kennis van nu (13)


Met de kennis van nu zouden Ananias en Saffira niet samen met het stuk afgedankte grond ook hun geweten in de uitverkoop hebben gedaan.

zondag 9 december 2012

Met de kennis van nu (12)


Met de kennis van nu zou Kaïn heel andere zaken hebben geslachtofferd dan zijn eigen broer.

zaterdag 8 december 2012

Met de kennis van nu (11)


Met de kennis van nu zou de vrouw van Lot zichzelf op het moment suprême niet van haar Lot hebben afgewend en daarmee juist haar lot hebben gekeerd.

vrijdag 7 december 2012

Met de kennis van nu (10)


Met de kennis van nu zou het ten hemelschreiende bouwproject Babel nooit zelfs ook maar van de grond zijn gekomen. Want ook hoogbouw komt voor de val.

donderdag 6 december 2012

Met de kennis van nu (9)


Met de kennis van nu was het volk Israël, toen Mozes maar niet terugkwam van de Horeb, nooit een goudinzamelactie begonnen om met z’n allen te gaan stieren in de woestijn.

woensdag 5 december 2012

Met de kennis van nu (8)


Met de kennis van nu had David, onder het motto bloot slaat dood, zijn oog uitgerukt toen hij zijn buurvrouw per ongeluk expres zag baden.

dinsdag 4 december 2012

Met de kennis van nu (7)


Met de kennis van nu waren de buren van Noach uit volle overtuiging met hem het schip in gegaan, nadat ze hun eigen schepen achter zich hadden verbrand.

maandag 3 december 2012

Met de kennis van nu (6)


Met de kennis van nu had koningin Vashti vanuit haar ivoren toren geen hoofdpijn gefingeerd, maar hooguit laten weten dat ze zich nog wel even zou willen opdoffen om naar het feest te gaan.

zondag 2 december 2012

Met de kennis van nu (5)


Met de kennis van nu had de farao het bij één plaagje gelaten en direct daarna het aantal religieuze feestdagen voor allochtonen substantieel verhoogd.

zaterdag 1 december 2012

Met de kennis van nu (4)


Met de kennis van nu had Pilatus ten eerste beter naar zijn vrouw geluisterd en ten tweede daardoor niet zijn handen, maar zijn hart in onschuld kunnen wassen.

vrijdag 30 november 2012

Met de kennis van nu (3)


Met de kennis van nu zou de barmhartige Samaritaan zelfs nooit hebben geweten van de brute overval, omdat het slachtoffer daarvan al lang en breed door de priester en de Leviet gezamenlijk naar de herberg was gebracht.

donderdag 29 november 2012

Met de kennis van nu (2)


Met de kennis van nu had de Farizeeër in de tempel, in plaats van afstand van hem te nemen, juist voorbede gedaan voor de tollenaar. Maar niet eerst voordat hij diens gebed woord voor woord had overgenomen.

woensdag 28 november 2012

Met de kennis van nu


Met de kennis van nu had de rijke man zijn buurman Lazarus niet voor lucht aangezien, maar voor zijn pleegzoon.


zondag 25 november 2012

Emotionele Omroep

LEEF. Zo het het 'magazine voor EO-leden' dat onlangs bij de Visie mee door de brievenbus gleed.

Eén van de personen die in LEEF aan het woord komen is de BN'er Jan Vayne. U weet wel: de hippe pianist met het lange haar. Al direct in de eerste zinnen van het artikel over hem komen we aan de wee dat hij zich helemaal thuisvoelt in een kerkelijke ambiance. Hij kocht zelfs een 'romantische kloosterkapel' in Kampen. Maar hoewel hij dus daadwerkelijk in een kerk woont, komt hij er in feite nooit. Want de meeste kerkdiensten vindt Jan ouderwets, doods en dogmatisch. "De kerk heeft mij eigenlijk nooit aangesproken", betoogt hij om vervolgens te belijden dat hij liever op zijn eigen manier gelooft. Ook heeft hij een mening over Jezus. "Die heb ik nooit zo goed begrepen." Dat hij daarmee niet liegt blijkt direct uit het vervolg: "Ik kan niet zoveel met de gedachte dat je alleen via Hem bij de Vader kunt komen. (...) Wel zie ik Hem als een goed voorbeeld, een rolmodel en katalysator voor een betere wereld." Zo kan Jan Vayne ook goed zonder de kerk Jezus navolgen en een "Christusfiguur zijn" in deze wereld.

Tja.

Dat de Evangelische Omroep ruimte geeft aan een postmoderne gelovige die "nergens aan vast wil zitten" maar desalniettemin toch Christus denkt te volgen is tot daar aan toe. Maar dat er in hetzelfde LEEF een soort advertentie staat onder de noemer "Aanraders en ledenvoordeel" voor een kerstviering middels een improvisatieconcert van dezelfde Jan Vayne doet mijn beide klompen breken.

In opgezwollen proza wordt deze kerstviering de lezer aangeprezen. Maar hoe opgetuigd de taal ook is, zij liegt niet. Direct wordt duidelijk waar het in deze viering om gaat. In een "typisch ouderwetse kerstsfeer" wordt de bezoeker "in vervoering" gebracht. Door de Heilige Geest, denkt u wellicht? Toch niet: het is door het "onnavolgbare pianospel" van "meesterpianist" Jan Vayne zelf die u hierin zal gaan leiden. De "gezelligheid in zijn voormalige kloosterkapel" zal het 'm daarbij gaan doen. En om het plaatje helemaal compleet te maken krijgt de kerstvierder (kaarten aan kassa: € 27,50) ook nog een kop warme chocolademelk of glühwein aangeboden. Zo is "uw feest compleet".

Uw feest. Het feest dus van de herdenking van de geboorte van het rolmodel voor een betere wereld in Jan Vayne's eigen kerk. Dit feest is niet mijn feest en dat geldt ook voor Jans kerk. Niet omdat ik een sfeervolle ambiance niet zou kunnen waarderen of geen chocolademelk lust. Maar wel omdat mijn broeder Paulus daarover (met weinig romantische woorden) iets heeft geschreven in onder andere zijn brief aan de Galaten (Gal 1:8).

Ondertussen is de apostel Paulus inmiddels ingegaan in de rust van zijn HEER, maar viert meester Jan Vain - daarin aanbevolen door de EO - in zijn eigen kerk een kostelijk gloeiwijnfeestje ter ere van ... ja, van wie of wat eigenlijk?


maandag 19 november 2012

Column: Een vrolijk gezang


Toeval. Het bestaat echt. Niet alleen in de combinatie van plaats en tijd, maar bijvoorbeeld ook in de muziek. Wie het bekende beginregeltje ‘Ik ben kabouter Plop’ zingt en dat naast Gezang 249 legt, zal ontdekken dat deze muzikaal identiek zijn. Wie de Plopwoorden nog even doorzingt op deze wijs van ‘Wij leven van de wind’ komt er nog een aardig eindje mee weg ook.
Tijdens een kort verjaardagsbezoek bij een gezin met jonge pubers en een spitsvondige vader wordt, tot groot vermaak van mijn zoons, deze toevalstreffer opgedist. Zodra ze thuis komen en zich in hun slaapkamer op de Lego storten, hoor ik van boven algauw de nieuw geleerde, alternatieve versie van het Ploplied voorbij komen. Omdat ik voorzie dat onze jongens spontaan de slappe lach zullen krijgen als dit lied ooit nog eens op zondagmorgen in de kerk gezongen gaat worden, brul ik naar boven dat ze onmiddellijk moeten stoppen. Later leg ik het ook nog maar even uit. Ze begrijpen het wel, maar jammer blijft het. Want dezelfde uitleg moest ook al eens gegeven worden na het zien van een televisieaflevering van Mister Bean. Daarin woonde deze Britse kwast een kerkdienst bij waarbij hij zichtbaar veel moeite moest doen om niet in slaap te vallen tijdens de preek. Dat was nog wel herkenbaar. Maar verder had Mister Bean geen gezangenbundel bij zich en spiekte hij daarom bij zijn hooghartige buurman in de kerkbank totdat die dat opmerkte en met venijnige blik de arme Bean het zicht ontnam. Dus murmelde die maar wat voor zich uit, totdat hij bij het einde van elk vers kwam: het driewerf ‘halleluja’ kon hij uit het hoofd meezingen. Dat deed hij dan ook drie maal zo luid, als moest de schade van alle verloren zinnen weer ingehaald worden. Zeer amusant, zo vond ook onze oudste. Maar toen Gezang 400 op een zondagmorgen een keer in de kerk bij ons in het dorp werd gezongen waren de rapen gaar.
Wij leven als christelijk gezin met twee besmette liederen uit het Liedboek der kerken. Humor heeft zijn prijs.

(Deze column werd in 2009 gepubliceerd in Aan de Hand.)

woensdag 14 november 2012

Sadder and wiser

Afgelopen zaterdag ben ik, door enig toeval, in Rommeldam geweest, de stad van mijn jeugd. Aanvankelijk zou ik samen met vriend B. naar 's Hertogenbosch afreizen om daar gebroederlijk de statige en stokoude Heilige Jan te bezoeken, maar helaas gooide zowel een kapot treinstel van de NS alsook de defecte automobiel van B. roet in het eten. Jan moest dus nog even wachten, maar gelukkig heeft hij nooit haast. Je bent een heilige of je bent het niet.


Dan dus maar Rommeldam. Het voelde goed om daar weer eens te zijn, ook al was het koud en nat en winderig. 't Liefs bezoek ik mijn geboortegrond namelijk op een zonnige zomerse dag zodat ik alles goed kan zien zonder de handicaps van allerhande weerkundige ongemakken, maar men kan niet alles hebben in dit ondermaanse bestaan.

Het enige wat mij eigenlijk nogal tegenviel was eh... mijzelf. Dit moet ik even uitleggen. U moet namelijk weten dat ik enigszins behept ben met het Peter Pansyndroom. Ergens diep in mijn psyche heb ik altijd het waanidee omklemt dat nou juist ik degene ben die niet ouder word en voor altijd en forever young blijft. Zeg nu zelf, vergeleken bij vriend B. ben ik van ons twee toch maar mooi degene die de minste kilo's weegt en opnieuw vergeleken met hem het nog ruimschoots wint waar het gaat om de hoeveelheid - of hoeweinigheid - hoofdhaar (actuele stand 4 - 0). En ook als het gaat om jeugdig elan, rebelsheid en hoogstaand cultureel leven waande ik mij van ons tweeën koning in het land der blinden.

Die waan bleef in stand tot het moment dat wij ons in Rommeldam even moesten haasten om een aansluitende metroverbinding te halen. Met de souplesse van een jonge god spoedde vriend B. zich met een noodgang (in Rommeldam beter bekend als een rotgang) van de trap af om ruimschoots als eerste van ons twee in de metro te stappen. En dat zonder ademnood. In feite was ik nog maar nauwelijks begonnen af te dalen toen B. allang beneden was en in feite al met één been in de metro stond.

Alsof deze vernedering nog niet voldoende was en mijn ego nog meer moest worden getergd wist B. zich ook nog op te werpen als de Grote Begeleider en Gids in het rauwe en chaotische urbane leven van dit deel van de Randstad. Nadat ik had moeten toegeven dat ik mijn OVchipkaart was vergeten mee te nemen loodse hij mij - als ware ik het provinciaaltje dat ik inmiddels in feite ook ben - vakkundig en zonder poeha door de catacomben van de Rommeldamse ondergrondse, wees mij minzaam waar ik mijn inmiddels duur verwonnen kaartje tegenaan moest houden en wachtte een aantal malen met beschermengelengeduld totdat ook ik mij daarheen spoedde waar hij even tevoren al was gearriveerd.

En dat allemaal terwijl uitgerekend ik de oudste (en dan toch dus ook wijste?) van ons tweeën ben. Wij schelen welgeteld precies twaalf dagen en dat merk je uiteindelijk toch. Twaalf is namelijk niets minder dan een Bijbelse volheid, dus vandaar natuurlijk. Maar desalniettemin. Na mijn bezoek aan mijn native city voelde ik mijzelf niet zozeer ouder en wijzer, maar voornamelijk sadder en wiser. Ach, er staat ook niet voor niets in de Heilige Schrift "kennis vermeerdert smart" geschreven.

En over kennis gesproken: zouden ze bij de LOI ook een cursus Randstedelijk leven voor senioren hebben? Dan wil ik daar graag eens naar toe. Kan ik daar als jongste lekker weer eens de Peter Pan uithangen!






maandag 5 november 2012

Sint Silvester slaapt


 


 
Er schijnt een Dagkalender Van Alle Heiligen te bestaan. Ik las over dit boek op internet. Over alle heiligen die in Nederland ooit zijn of nog steeds worden aangeroepen staan hier leuke, interessante, ja zelfs nuttige wetenswaardigheden in. Zo wordt er antwoord gegeven op vragen als: Waarom is Isidorus de beschermheilige van de landbouw, waarom vindt Anthonius verloren voorwerpen terug, waarom wordt de heilige Apollonia aangeroepen bij tandpijn en de Heilige Rita voor “hopeloze gevallen”.

Maar het kan nog merkwaardiger: hoe kwam het dat Theresia van Avila overleed in de nacht van 4 op 15 oktober 1582 en waarom was het dat er in datzelfde jaar na Kerstmis elf dagen weggelaten werden? Ja, u leest het goed.

Er staat ook iets aardigs in over mijn illustere naamgenoot: de vrome Silvester de Eerste, de - volgens internetencyclopedie Wikipedia ‘uiterst belangrijke’ - 33ste paus van de rooms-katholieke kerk. Is deze Silvester bij Wikipedia nog de patroonheilige van het nieuwe jaar, de goede oogst en – o gruwel – van de huisdieren, in de Dagkalender Van Alle Heiligen staat hij weer anders te boek. Ik citeer de gevonden website daarover:

 

De laatste avond van het jaar noemt men nog altijd Silvesteravond, naar Silvester I, die van 314 tot 335 paus was. Een vrome man. Het blijft ook de auteurs volkomen onduidelijk waarom hij de patroon van de langslapers is.

 

Welnu: laat ik de auteurs uit de eh…droom helpen, de geschiedenis alsnog haar loop laten nemen en een van mijn oude hobby’s hierbij voor de rest van dit ondermaanse bestaan rechtvaardigen zoniet vergeestelijken.

Natuurlijk bleef het de auteurs van dit ongetwijfeld fraaie boekwerk tot nu toe onduidelijk waarom de heilige Silvester de patroon van de langslapers is. Het wachten was, hoe kan het ook anders, op het voorjaar van 1957 toen de zoveelste naamgenoot van deze paus het levenslicht zag in de mooie stad van Rotterdam. In zijn vroege tienerjaren ontdekte ondergetekende reeds de geneugten van het langslapen en tot lang nadien verstond hij de kunst van het uitslapen. Wie niet beter wist, zou denken dat hij daarvoor een speciale gave had gekregen. Vandaar en zodoende dus dat patroonschap.

Kent u overigens het hierbij horende verhaal van de zevenslapers? Vast niet en daarom hierbij dan.

De zevenslapers waren zeven broeders uit Efeze, die volgens de overlevering gedurende de vervolging van de christenen onder keizer Decius in een hol in slaap vielen en 150 jaar later onder keizer Theodosius weer ontwaakten. Ik wed: bij die zeven broeders zat vast een Silvester. En wat zullen die ontwaakte broeders toen hebben geroepen?

‘Sliep uit! Sliep uit! Sliep uit!’

zondag 28 oktober 2012

Over de liefde

Mensen, het gaat goed met Nederland!

In de zaterdageditie van ons dagblad las ik een advertentie over een nieuw tijdschrift. Een heel tijdschrift met maar één onderwerp: de liefde. Om geheel en al duidelijk te zijn hebben de makers van dit tijdschrift het blad daarom ook maar zo genoemd. Met als heldere ondertitel: een magazine over het belangrijkste in het leven.

Het belangrijkste in het leven. Dat kan alleen betekenen dat het over de Liefde in persoon Zelf gaat natuurlijk. Nee dus. Het 'magazine' is geen christelijk tijdschrift. Hoewel ik die illusie nog wel even koesterde toen ik op de cover nog de artikeltitel ontwaardde "EEUWIGE LIEFDE BESTAAT". Ja, maar nee.
Niet alleen is De Liefde geen christelijk tijdschrift, maar het gaat over het tegenovergestelde van de liefde. Hoe ik dit zo goed weet? Door diezelfde advertentie. Ik hoefde letterlijk niet verder te kijken dan mijn neus lang is. Want onder de coverfoto stonden precies vier artikelonderwerpen waarmee de twijfelende consument over de streep diende te worden getrokken:

1. Een voor mij onbekende bekende Nederlander over haar scheiding.
2. Iets over penisnijd.
3. Iets over de affaires van twee bekende schrijvers.
4. Een test die kan uitwijzen of je partner vreemd gaat.

Een tijdschrift over de liefde dat bol staat van de artikelen over het ontbreken van liefde.

Mensen, het gaat slecht met Nederland!

donderdag 25 oktober 2012

Uit mijn doppen kijken


 

 

Ha! Eindelijk kon ik weer eens laten zien dat ik als tweelinkerhandige man zo af en toe best mijn mannetje sta. Luuks dynamo deed het niet meer en dus moest er een nieuw dopje op. Ik weet namelijk wel twee dingen van een fiets en dit was er toevallig één van. Ik viste zo’n  dopje uit de tas met fietsbenodigdheden en commandeerde Luuk hiermee naar zijn dynamo. ‘Houd je kop goed bij je dop!’, riep ik niets te beroerd voor een flauwe woordgrap hem nog achterna. Even later was hij al weer terug. Hij kreeg het oude dopje er niet af. De slappeling. Ook zei hij nog iets over een ander systeem of zo, maar dat wuifde ik vastberaden weg. Tijd voor een patriarchaal ingrijpen. Voorwaar: een oud dopje van een dynamo afhalen, hoe moeilijk kon dat zijn? Bovendien had ik zoiets al vaker gedaan, toen bij mijn eigen fiets het licht doofde.
Het dopje, dat totaal geen reliëf meer had, wist ruimschoots weerstand te bieden tegen een man in de kracht van zijn leven, die daardoor bedacht dat versterking slechts zou kunnen worden gevonden in de keukenla. Gewapend met een keukenmesje en behept met aanzienlijk meer adrenaline dan gezond is wendde ik mij opnieuw tot de fiets. Met ongekende krachten wist ik het oude dopje ernstig letsel toe te brengen, maar het kreng bleef desondanks verkleefd aan de dynamo. Luuk stond erbij en keek ernaar en zou zichzelf niet zijn om mij ongevraagd goedbedoeld advies toe te voegen. Het nut van zijn eerdere adviezen indachtig sloot ik bijna gewoontegetrouw mijn oren voor zijn gezwets en liet de ongetemde man in mij los. Inmiddels ontdaan van elke natuurlijke remming viel ik met brute en ongecontroleerde kracht de dynamodop aan, totdat Luuks oudere broer het toneel betrad. Die keek de zaak heel even aan en zei toen ongegeneerd: "Het dopje is er al vanaf pap, je molt nu de dynamo zelf." Opnieuw doofde mijn licht.

vrijdag 19 oktober 2012

Achtbaan


Als je in een volle trein door de Randstad rijdt en je komt over een viaduct met daaronder een achtbaanssnelweg en je ziet de talloze auto's onder je voorbij zoeven. Als je nadenkt over al die mensen in hun blikjes, op weg naar ergens. Als je daarbij beseft dat er geen mens is die al die mensen zal kunnen kennen. Als je nadenkt over hoeveel mensen er eigenlijk om je heen zijn, en dat al die mensen hun leven leiden met hun kleine en soms miezerige pleziertjes en met alle zonde, alle hoogmoed, alle oppervlakkigheid, alle dwaasheid, maar ook met alle gebrek, alle pijn, alle gebrokenheid, alle ellende, alle kwalen, alle … Als je weet dat er miljoenen van die mensen leven, alleen al hier in dit ene, kleine, koude kikkerlandje. Als je de last van al die mensen ergens in je ziel begint te voelen. Alleen al omdat je zelf ook een zondig mens bent. Als je weet dat er iemand is die daar alles van weet. Omdat er iemand is die al die mensen zelf geschapen heeft, in de bedoeling dat zij zeer gelukkig zouden leven in volkomen vrijheid en in volle liefde voor hun Schepper, de schepping en alle medeschepselen. Als je gelooft dat iemand voor al die mensen door het vuur is gegaan. Omdat het met die volkomen vrijheid en die volle liefde voor geen meter lukte.

Dan weet je een beetje wat verlossing is.

Als het lijkt alsof je door iedereen uitgelachen wordt. Als het leven zo'n pijn doet dat geen pleister meer helpt. Als je eerlijk uitkomt voor je geloof in Jezus en alleen maar onbegrip, spot en hoon ontmoet. Als je het duister van deze wereld hebt gezien en daar heel akelig van wordt. Als je het wel kunt uitschreeuwen van de pijn die in alle hevigheid op je inbeukt. Als je weg wilt kruipen in een donker hoekje omdat niemand je geeft wat je zo nodig hebt. Als je op momenten denkt dat je de enige bent die zo’n problematisch en complex probleem hebt als jij. Als er vele jaren van je leven zijn verkwist of weggegooid omdat je relaties volkomen zijn stukgelopen en vergeving verder weg dan ooit lijkt. Als je merkt dat je hoe dan ook op een doodlopend spoor ben terechtgekomen en er geen weg meer terug is.

Dan wordt het tijd om God weer te ontmoeten. Hij is maar één stap van je vandaan.
 
 
 
 

maandag 17 september 2012

Column: Lange tanden

Onze jongens zijn rampen. Op het gebied van eten dan. Om precies te zijn: het warme eten. Du moment dat wij ze iets nieuws voorzetten gaan ze zich gedragen als ware analisten. Centimeter voor centimeter wordt dan de onvrijwillig nieuwverworven ‘aanwinst’ op het bord uit elkaar getrokken en vanuit een strengkritische geest becommentarieerd. Met veel argwaan gestelde vragen als ‘wat is dit?’ en ‘kun je dit óók eten?’ gaan daarbij over tafel. Die tweede vraag zouden ze trouwens best zelf willen beantwoorden. Onze antwoorden zijn echter ontstellend eenduidig en luiden steevast respectievelijk: ‘lekker’ en ‘ja’. Dus moet uiteindelijk een daad gesteld worden. Als hun warme prak bijna koud is geworden, nemen ze - met veel misbaar en gezichten als oorwurmen - ongeveer drie vierkante millimeter ervan op de vork en houden ze die vervolgens ergens in de buurt van hun gezicht. Als het al zo ver komt. Want meestal is één wantrouwige blik op het bord al genoeg om de voorspelbare en de letterlijk en figuurlijk uitgesproken mening ‘Niet Lekker’ te doen postvatten. Of nóg bonter: als op de vraag ‘wat eten we vanavond’ de naam van een of ander nieuwe, hun onbekende en dus ‘exotische’ groente wordt genoemd (een Westlandse paprika kan daar ruimschoots voor door gaan) zal hun aartsconservatieve smaak op voorhand zorg dragen voor een rigoureuze afkeuring.

 
‘We willen kip, patat en appelmoes, met grote klodders mayonaise,’ is een van de liedjes die de jongens wel eens zingen. Wie zingt, liegt niet. Zij het dat mayonaise laatst ook al bleek te vallen onder het ellenlange hoofdstuk van verdachte voedingsmiddelen. We hadden al een jaar en een dag frietsaus op tafel staan op patatdagen en zodoende waren ze aan dat smaakje, en dus alléén en exclusief aan dát smaakje ja?, gewend geraakt. Soms is de wanhoop ons nabij. Eén ding houdt me echter op de been. Ik was vroeger al net zo erg. Later, heel veel later, is dat weer helemaal goed gekomen. Ik ben bijna omnivoor. Het wachten is nu dus op heel veel later. Dat gaat nog even duren.

 (deze column is eerder geplaatst in Aan de Hand - christelijke opvoedmagazine. www.aandehand.nl)
 

dinsdag 11 september 2012

Burgermansfatsoen

In mijn jonge jaren was het toppunt van kleinburgerlijkheid zo ongeveer het wassen van je auto op zaterdag.

Maar dat was veertig jaar geleden en sindsdien is er een hoop veranderd. Ik zie zo ongeveer niemand meer zijn of haar auto wassen. Op geen enkele dag van de week. We gaan allemaal naar de wasstraat die in Nederland trouwens steevast 'car wash' moet heten, anders begrijpen we het blijkbaar niet en gaan we pardoes onszelf daar staan wassen in plaats van ons blik.

Ook uw heer van Stand werd onlangs gemaand om zijn auto naar de wasstraat te rijden. Die zou namelijk veel beter voor 'het milieu' zijn. Ik geloofde er geen biet van. Maar het is lastig strijden tegen een meerderheid, vooral als die onder je eigen dak woont. Toch kon ik laatst revanche nemen. Een artikel in misschien wel de beste krant van Nederland gaf mij namelijk met terugwerkende kracht gelijk en snoerde mijn voordeurdelers de mond. Wat blijkt? Wie zijn auto laat wassen in de wasstraat is daar al gauw minstens honderden liters water kwijt. Met een luxe beurt kan dat oplopen tot ruim 600 liter. En daarvan wordt telkens slechts een derde deel 'milieuvriendelijk' afgebroken. Tel uit je winst, wereld.

De heer van Stand zorgt ervoor dat vieze zaken geen gewoonte gaan worden en wast daarom zijn auto uit principe twee keer per jaar (of iets minder nog). Daarvoor gebruikt hij 1 à 2 emmers water met een totaalverbruik van naar schatting 25 liter hooguit. Daarvan wordt weliswaar 0% milieuvriendelijk afgebroken, maar in vergelijking met de gemiddelde automobilist die zijn auto elke maand naar de wasstraat brengt is dat een zegen en een weldaad voor de schepping. Elke maand je auto láten wassen voor - laat ik niet overdrijven - 200 liter water per keer is dus 200 x 12 = 2400 liter water waarvan 1/3 deel vriendelijk wordt verwerkt. 2400 - 800 = 1800 liter water dat 'onvriendelijk' wordt afgebroken. Vergelijk dat eens met mijn twee emmertjes water en u weet wie de keiharde waarheid aan zijn kant heeft. Ik blijf daar verder natuurlijk heel eenvoudig onder en ga bij dit alles heel stilletjes mijn eigen weg, die - zoals u nu zult begrijpen - nooit zal leiden naar de Wasstraat.

Overigens heb ik afgelopen zaterdag - ongelooflijk kleinburgerlijk en wanstaltig reactionair - mijn eigen Oude Schicht gewassen. Pontificaal voor ons huis en goed in het zicht van alle buren. Het voelde als een provocatie tegen het nieuwe burgermansfatsoen. Het voelde goed.


vrijdag 7 september 2012

De textielverwenners




Ik heb een nieuwe trend gesignaleerd!

Sinds een tijdje worden er in Nederland bedrijven gesignaleerd die vroeger onder de stoffige naam 'stomerij' door het leven gingen. Dat de Verlichting reeds eerder had toegeslagen in het opleuken van bedrijfsnamen, daar had ik al eerder over geblogd. Denk maar even aan de letter Z en u weet het vast wel weer: Kidzz en Flitzz en Hitzz en noem maar op. Maar de stomerij was tot voor kort de dans nog ontsnapt. Hoe je al die kleding daar ook wendde of keerde en hoe hot het verder ook kan worden in een stomerij sexy werd die daarvan niet. Tot op het moment dat ergens in ons land een zoveelste geest het licht zag en de naam 'De Textielverwenners' bedacht. Met als onderschrift een slogan waarvan uw textiel alsnog (excusez le mot) bloedgeil zou moeten worden En nu is natuurlijk het hek van de dam. Een reeks van nieuwe mogelijkheden wacht enkel nog op invulling. Zal ik vast een voorzetje geven?

De dekenstrelers (beddenverkopers)
De meelmasseerders (bakkers)
De haarherscheppers (kappers)
De woordcreationisten (copywriters)
De vleesbehandelaars (slagers)
De Spierkneders (fysiotherapeuten)
De Groentestampers (versbedrijf voor kant-en-klare groenten)
De kaartknippers (conducteurs)
De Bottenzagers (chirurgenpraktijk)
De Voetenkietelaars (podologen)
De Steelsnijders (bloemisten)
De Papierprikkers (medewerkers bij de gemeentereinigingsdienst)
De Fietsdokters (rijwielhandel)
De Auto-artsen (garage)
De Fijnstrijkers (orkestje)
De Wasknijpers (wasserette)

Iemand verder nog een idee?

Groeten van

De Woordgoochelaar / De Woordkunstenaar / De Dienaar des Woords / De Letterknecht *

* doorstrepen wat niet wordt gewenst







donderdag 30 augustus 2012

Sapiens!

Als je als man met net iets te veel testosteron in je lijf de nummerinformatiedienst belt en je krijgt dan een andere man aan de lijn:

HOMO !!!

Als je als man de nummerinformatiedienst belt en je krijgt van de man die daar werkt niet direct het nummer dat je zoekt (bijvoorbeeld omdat het gewoon niet bestaat):

HOMO !!!

Als je als man de nummerinformatiedienst belt en je krijgt een man aan de lijn die een iets hoger timbre heeft dan jij (gewend bent):

HOMO !!!

Als je de nummerinformatiedienst belt en je hebt (veel) te veel alcohol gedronken en je krijgt dan N.B. ook nog een andere man aan de lijn (in plaats van een lekker wijf):

HOMO !!!

Als je de nummerinformatiedienst belt en je IQ zit ietsjes onder het landelijke gemiddelde en je krijgt dan N.B. ook nog een andere man aan de lijn (in plaats van een dom blondje met wie je dan zo prettig van stof had kunnen wisselen):

HOMO !!!



zaterdag 18 augustus 2012

Doodleuke one-liner

ABORTUS: Je bent er geweest voordat je er was...

dinsdag 14 augustus 2012

Ja, dat zeg ik



- Goedemorgen met de heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Van de Purrul.

- U zoekt het nummer van de Purrul? Hoe spel ik dat precies?

- Nou, gewoon, de Purrul, de optiesijn.

- ..... oooh, u bedoelt de Pearle, de opticien.

- Ja, dat zeg ik.

 --------------------------------------------------------------------------------


- Goedemorgen met de heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Van Iksjesserol.

- U zoekt het nummer van Iksjesserol? Heeft u daar ook een adres bij?

- Nee, gewoon van Iksesserol, van de internet en zo.

- ..... oooh, u bedoelt het internetbedrijf XS4ALL?

- Ja, dat zeg ik.

-----------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen met de heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Van de PTT.

- U zoekt het nummer van de PTT, u bedoelt waarschijnlijk Post.NL?

- Ja, dat zeg ik.

-----------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen met de heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Van de Autototaalglas.

- U zoekt het nummer van de Autotaalglas?

- Ja, dat zeg ik.

----------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen met de heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Van Christine le Duc.

- U zoekt het nummer van mevrouw le Duc? Ik krijg geen vermelding met deze achternaam.

- Geen vermelding???

- Dat zeg ik, ja.

woensdag 1 augustus 2012

Woordenvloed

- Goedemorgen met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?
 
- JA MENEER, MOETUEENSLUISTEREN. USPREEKTMETMEVROUWVANZANTEN ENIKHADGEBELDMETAPOTHEEKDEVAART, HIERINAMSTERDAM. OPDEREITSMAKADE, MAARZENEMENHELEMAALNIETOP, OMDATZENUTWAARSCHIJNLIJKTEDRUKHEBBEN. ENNUZEGTDETELEFOONDATHETEENVERKEERDNUMMERIS, ENIKSNAPERHELEMAALNIETSVANWANTIKBENAL60JAARKLANTBIJZE, ENDANZOUDENZEOPEENSEENANDERNUMMERHEBBEN. DATKANTOCHNIET?IKDRAAIALTIJDHETZELFDENUMMER
020-1235467ENDANKRIJGIKTEHORENDATHETNIETKLOPT. NOU,DATBESTAATNIET. IKWORDERHELEMAALZENUWACHTIGVAN, WANTNUHEBBENZEMEDEVERKEERDEMEDICIJNENTOEGESTUURD
ENIKMOETGEEN5MG,MAAR10MGHEBBEN. MAARNOUHEBBENZEHETVERKEERDGEDAAN ENIKKANZENIETTEPAKKENKRIJGEN. ENIKBENAL88JAARENIKWEETNIETWATIK MEVROUW ZOUMOETENDOENZONDER MEVROUW!!?? WANTIKKANHELEMAALNIKS ME-VROUW?!?!?!?!  - mevrouw, van wie zoekt u het num....JANEE, DATNUMMERHEBIKWELHOORDATISWELGOED, DATDRAAIIKALTIJD DAARLIGTHETNIETAAN.HETISGEWOON 020-12345607 NETZOALSALTIJD, MAARIKBEGRIJPHETWELHOOR, ZEWILLENMEGEWOONLIEVERNIETSPREKENNATUURLIJK, IKBENALEENOUDMENSEN MEVROUW?!? ZEZIJNNATUURLIJKERGDRUKINDEWINKELMET MEVROUW!?!?!? - mevrouw, wat wilt u dat ik nu doe? NOU, DATUERVOORZORGTDATIKZETESPREKENKRIJG, WANTZENEMENELKEKEERNIETOP,  ENIKMOETTOCHDIE GOEDEMEDICIJNENKRIJGEN, OMENEERIKBENHELEMAALVANSLAG,HOEMOETDATNOU, IKSNAPERNIKSVAN MEVROUW!?!? MEVROUW?!?!? ik ga u nu het nummer geven van apotheek de vaart en de comput.... NEEMENEERDATNUMMERHEBIKAL MAARIKKRIJGZENIETTEPAKKENENDAAROMBELIKU, OFUMISSCHIENZEZOUKUNNENBEREIKENEN MEVROUW?!? MEVROUW?!?! ik heb het nummer voor u gevonden van deze apotheek en de computer gaat u nu verder helpen met het nummer. JAMAARMENEERIK.....

(en toen werd ik even streng en drukte haarzelf weg en het goede nummer (het echte goede nummer dus) in haar oren. ik hoop maar dat ze er oren naar had...)

vrijdag 29 juni 2012

Visie Zomerboek lezerscolumn

Ik had, daartoe aangewakkerd door een jurylid van Het Hoogste Woord - de prijs voor het beste christelijke kinderboek, mijzelf laten overhalen om een column in te sturen voor het Visie Zomerboek. Die viel gisteren op de mat. Een Heer van Stand laat zich niet snel van de kook brengen, maar ik was toch wel een beetje nieuwsgierig of die van mij was geplaatst. Nee dus. Drie andere en - eerlijk is eerlijk - betere inzendingen zijn gehonoreerd en vereeuwigd in dit tijdschrift dat een zomertjelang zal meegaan. Een gevalletje van jammer. Maar daar lonkt het wereldwijde web al, dus in plaats van die luttele honderdduizenden EO-leden gaan nu millioenen en nog eens millioenen lezers genieten van mijn 'lezerscolumn'. Ook al gaat die over een vakantie van al weer zo'n tien jaar geleden...

  

LUCHT(BE)SPIEGELING


Het is zomer in Zeeland. Ik ben met mijn gezin neergestreken op een camping nabij Middelburg. Pas nu zie ik dat het een soort seniorenvakantieoord is. Het wit van de vele caravans wordt stemmig doorbroken door het grijs van het inpandige haar. Maar mij hoor je niet klagen. Ik ben zo dol op senioren dat ik het vaste plan heb er later zelf ook een te worden. Onze tent heeft echter een andere teint: alle kleuren van de jaren zeventig (voor de junioren onder u: oranje en bruin). We vermoeden dat hij dit jaar de veertig nadert en daarmee ook ruimschoots de seniorenstatus heeft verworven. Het oranje oudje is echter zo lek als een zeef en de voorste rits kan bij geen stukken na dicht. Ook typisch seventies dus: lekker open en bloot. Gelukkig hebben we slechts één donderbui gehad met aansluitend één hoospartijtje. Helaas was er daarbij zoveel hoos dat het partijtje zelf in het water viel. Nadat de uiterst vriendelijke campingbaas ons van vlonders heeft voorzien blijft het als op afspraak verder droog. Maar evenzogoed bedankt, toch. Het is zomer in Zeeland en ik lig pontificaal voor m’n tent plat op m’n luchtbed naar boven te staren. Uit de meegenomen draagbare uiterst seventies ogende cassettespeler komt uiterst seventies  orende muziek van De Adelaren voorbij zweven en ik zweef mee. De ene na de andere fantastisch mooie wolk drijft over mij heen. Met geen pen te beschrijven zo mooi allemaal, vooral ook vanwege die prachtig heldere hemelsblauwe lucht erachter. Ik krijg er bijna omgekeerde hoogtevrees van en dreig voor mijn idee naar boven te vallen. Hoe erg zou dat eigenlijk zijn? Nee, nu niet gaan vergeestelijken, gewoon kijken en genieten. Het is zomer in Zeeland ja, maar ik ben in de wolken.

woensdag 27 juni 2012

Dood

Niet alleen mijn collega's maken wel eens een blunder. Zelf kan ik daar ook heel veel van.
Gisteren kreeg ik een klant bij Nummerinformatiedienst aan de lijn die mij terloops meldde dat zijn vrouw was overleden en dat hij nu een nummer van een familielid zocht, dat ik helaas niet kon geven. Hij had een correcte naam en een correct adres, maar dit familielid had gekozen voor een geheim nummer en dan houdt alles op. Zozeer zelfs dat ik er uit floepte:

"Deze weg loopt nu voor u even dood, meneer."

Blijkbaar lagen deze woorden me op de lippen bestorven...





maandag 25 juni 2012

Ik herinner mij een reminder

Vandaag las ik dit berichtje op mijn werk:

Reminder

10% van de Nederlanders zijn niet vaardig in het spellen en lezen. Het zijn geen analfabeten, maar ze hebben moeite met spellen. Probeer hier aan te denken en als de klant niet wil spellen, raak dan niet te snel geïrriteerd en blijf vriendelijk. Een tevreden klant blijft!

Na het lezen van dit bericht concludeerde ik het volgende:

10% van de medewerkers van de Nummerinformatiedienst is niet vaardig in het spellen en lezen. Deze minderheid bestaat niet uit analfabeten, maar heeft op lastige momenten enige moeite met spellen. Probeer hieraan te denken en raak, mocht de collega niet alle taalregels correct toepassen, niet te snel geïrriteerd, en blijf vriendelijk. Een tevreden collega blijft!



dinsdag 19 juni 2012

Moeilijke woorden

Ik ga u een moeilijk woord leren:

bin-nen

U denkt nu: ik ken dat woord ergens van, maar waarvan ook al weer?
Laat me u snel uit de brand helpen. Eigenlijk wordt hier gewoon indoor bedoeld.

Nog een moeilijk woord:

kern-taak

Wat is dat nu weer? hoor ik u verzuchten. Niks moeilijks hoor, als je even nadenkt. Het betekent gewoon core business. Ach ja, natuurlijk. U wist het ergens al wel.

Nu een lastige:

rich-ten (op)

Ja, ik weet het, dit is niet heel eenvoudig, maar spant u zich even in. Als u het raadt is het des te leuker. Al een idee? Zo niet, dan komt hier het verlossende (ant)woord: focussen.

Nog eentje en dan stop ik. Ik heb de moeilijkste voor het laatst bewaard, maar u zit er nu wel lekker in. Houd u vast, daar komt ie!

uit-ver-koop

Ik had het wel verwacht, die is natuurlijk te moeilijk. Daarom zal ik niet flauw doen en gelijk het antwoord maar geven. Hier wordt niets anders bedoeld dan het alom bekende sale. Tja, hoe lastig kunnen we het elkaar soms maken, hè? Spreek je moerstaal, zeg ik daarom altijd maar. Nou, ik ben benieuwd naar uw feedback!


donderdag 14 juni 2012

Avondrust

Als agent bij Nummerinformatiedienst krijg ik dagelijks verzoeken om een telefoonnummer van een bejaardenhuis. Dat is inmiddels onbegonnen werk, want er bestaan geen bejaardenhuizen meer in Nederland. Net zomin als er negers rondlopen, mongooltjes worden verzorgd of mensen de tering krijgen. Daarentegen barst het wel weer van de kleurlingen, verstandelijke gehandicapten met het syndroom van Down en tbcgevallen, hoewel dat laatste gelukkig erg meevalt de laatste eeuw.

Bejaardenhuizen moeten ook mee in de vaart der tijdgeest en heten nu vooral zorgcentra of wooncentra of woonzorgcentra. Om nog maar te zwijgen van serviceflat of verzorgingsflat.
Zo'n woonoord een rusthuis noemen is al helemaal vloeken in de kerk. Toch, als je bejaardenhuis zegt weet iedereen precies wat je bedoelt. Dit in tegenstelling tot zorgcentrum, want dan weet je in feite alleen dat er wordt 'gezorgd'. Maar waarvoor wordt gezorgd blijft vooralsnog onduidelijk. Naast deze omfloerste omschrijving van de sector als geheel schrijft de eerder genoemde tijdgeest ook dwingend voor dat er een onpassende naam wordt bedacht. Namen als Huize Avondrood, Het Anker, Nieuw-Avondlicht, De Bron, St. Jozef, Dorpszicht of Bethanië voldoen blijkbaar niet meer. Te eenduidig, te duidelijk, te degelijk.

We willen op chic, op stand, we willen hogerop. Althans, dat willen de managers - aan de ouden van dagen zelf wordt natuurlijk niks gevraagd. Daarom verschijnen er overal zotte namen die werkelijk niemand meer rechtuit uit zijn hoofd kan spellen. Wissehaege, Curamare, Caegstate, Aelsmeer, Crimpenersteyn, Careyn Weddesteyn, Vinckenrode, Haersmahiem, Elisabethsdael, De Hooghe Clock, Mynsheerlyckheid, Castrovalva..., ik krygh dit soort naemen met die idiote klancken bynae niet meer uyt myn ceel gestothen.

Gelukkig weten ze in één stad (de stad die alle andere steden overbodig maakt) nog wel hoe ze een bejaardentehuis moeten noemen. Vandaag mocht ik op de Nummerinformatiedienst zoeken naar Avondrust in Rotterdam, de stad zonder kapsones, waar de dingen gewoon nog bij hun naam mogen worden genoemd. Misschien moet ik daar vast een plaatsje gaan reserveren. Voor heel veel later, want ik ben natuurlijk nog steeds in de kracht van mijn leven. Zeg nu zelf, dat spreekt voor zich!




maandag 11 juni 2012

Geluidoverlast IV

U wilt vast nog wel even weten wat de brief die we onze buurtgenoten hebben gestuurd voor reacties heeft teweeggebracht. Laat ik die vraag snel beantwoorden met slechts een enkel woord: weinig. Van de 38 adressen die we hadden aangeschreven reageerden er slechts twee. Dat waren trouwens mensen van onze eigen flat die het roerend met ons eens waren. En dat voelde natuurlijk goed.

Afgelopen nacht kwam er nóg een reactie. Die van de bewoner(s?) van de flat tegenover ons. Om 2.30 uur kwam een stel luidruchtige lieden de straat in om even later juist deze flatwoning te vullen en daarbij ook ruimschoots gebruik te maken van het balkon dat zich tegenover onze slaapkamer bevindt. Wij waren klaarwakker en bleven dat ook nog een tijdje. Na tien minuten was ik het opeens zat. Ik belde de politie, al deed ik dat niet graag. Luistert u even mee:


- Goedenacht, politie Midden-Provincie.

- Goede...eh nacht, met de Heer van Stand, ik wil aangifte doen van geluidsoverlast.

- Wat voor geluidsoverlast meneer?

- Van de overburen die op het balkon staan en daar hard praten en lachen.

- Hoe lang is dat gaande meneer?

- Nou ongeveer een kwartiertje.

- Dan is de kans dus aanwezig dat de overlast straks al weer is afgelopen.

- Ja, dat zou wel kunnen ja.

- Is dit de eerste keer dat u hiervan last heeft?

- Nee, het is niet de eerste keer.

- Nou, ik ga kijken of er een auto van ons in de buurt is meneer, en als dat zo is dan gaat die daarheen. Uw adres is Bommelsteinseweg 7?

- Ja, dat klopt.

- Bedankt.

- Ja, u ook bedankt, dag mevrouw.


Ik hees mij weer naar boven. Het was inmiddels tegen drieën geworden en wij besloten om niet langer te wachten op de politieauto die waarschijnlijk nooit zou komen. Heel zachtjes deed ik het raam dicht. Ongeveer op dat moment stopte het lawaai. Ik schat dat ik een uurtje later de slaap der rechtvaardigen heb weten te hervatten. Mijn vrouw deed daar gewoontegetrouw iets langer over. En wees gewaarschuwd: wie van u nu durft te beginnen over Ohropax zal de slaperige toorn van een heer over zich weten...



zaterdag 2 juni 2012

Geluidsoverlast III

"Wel eerst even het watje dat om het bolletje zit er helemaal afpulken", mailde een zuster nog behulpzaam nadat ze mijn bericht Geluidsoverlast had gelezen. Ze doelde hierbij op de Ohropax waarvan ik vond dat die niet goed zouden helpen tegen voornoemde overlast. Jaja, uhum, dacht ik, toen ik haar berichtje las en ging vervolgens weer over tot de waan van de dag, want orde kon het eigenlijk niet worden genoemd. Pas lang nadat ik mijn berichtje 'Geluidsoverlast II' had getypt en de wereld in had geslingerd begon er iets te dagen in mijn uiterst verre Oosten. Iets.


Die gedachtegang verliep ongeveer als volgt:


Dus misschien bedoelde zuster J. op een bepaalde manier hier te zeggen dat ik zo dom zou kunnen zijn geweest om mij te hebben vergist in die heerlijke zachte donzige materie van deze oordopjes? Dat zou toch zeker niet... neeeee, dát natuurlijk niet!


Of toch?


Mmmm. Eens lezen wat er hierover in de piepkleine handleiding stond.


Ik citeer de keiharde waarheid:


"Toepassing: Wattenlaag geheel verwijderen."






Voor het eerst in mijn leven vond ik het oprecht jammer dat een handleiding niet in louter Chinees stond afgedrukt....







maandag 28 mei 2012

Geluidoverlast II

De Heer van Stand dankt zijn lezertjes hartelijk voor de reacties en tips die rechtstreeks of via email binnenkwamen. Ohropax werkt bij een standige heer blijkbaar minder goed dan bij anderen, want terwijl ik mijn oren gevuld heb met deze sympathieke watjes hoor ik desondanks nog steeds storende geluiden. Ook andere goedbedoelde tips hebben we niet meteen kunnen opvolgen. Maar wat we wel hebben gedaan (nadat we in de afgelopen week totaal wel vier keer overlast ervoeren van telkens andere mensen, zoals afgelopen nacht van een stel dat tussen 4.00 en 4.30 uur buiten een gesprekje voerden....) is - nadat we ieder apart van dat idee kwamen - een brief opgesteld en die vanmiddag hebben bezorgd aan alle adressen van onze flat en die tegenover ons (totaal dus veertig voordeuren). We zijn natuurlijk tamelijk nieuwsgierig hoe onze brief zal gaan vallen, links en rechts. U bent ook tamelijk nieuwsgierig, maar dan allereerst naar de brief zelf. Daarom hieronder de volledige tekst.


Beste buren en buurtgenoten,

We willen graag jullie aandacht vestigen op het volgende.

Op zomerse dagen bivakkeren een aantal flatbewoners graag buiten. Ofwel in de tuin, ofwel op het balkon, ofwel met de balkondeur wijd open. Al dat buitenleven strekt zich daarbij ook nog wel eens uit tot in de late uren. Dit staat soms op gespannen voet met het krijgen van de nodige nachtrust van degenen die in de late uren hun bed willen opzoeken.

We vermoeden dat menigeen zich daarbij niet of amper realiseert dat buitengeluiden vaak ver dragen. Helaas kunnen wij niet overal doorheen slapen.

Daardoor missen we telkens een flinke dosis nachtrust. Nog los gezien van het gegeven dat er bij ons sprake is van een chronisch zieke (die daardoor sowieso meer slaap nodig heeft dan normaal) en iemand die ook in het weekend op tijd op moet staan, vermoeden we dat we niet de enigen zijn die hiervan overlast ervaren.

Nu gunnen wij natuurlijk iedereen zijn feestjes en gezellige gesprekken. Maar wellicht is het goed u daarbij te realiseren dat middernachtse (telefoon-) gesprekken  toch beter binnen kunnen worden gevoerd. In de afgelopen week is onze nachtrust vier keer aanzienlijk gehinderd.

Officieel is het zo dat men tussen 23.00 uur ’s avonds en 7.00 uur ’s morgens geen geluidsoverlast mag veroorzaken.

Wie na 23.00 uur toch nog graag door wil met de conversatie mag zich realiseren dat het (onder andere door ons, maar wellicht door velen meer) zeer wordt gewaardeerd als dat op gedempte toon gebeurt.

We hopen dat we hiermee niemand voor het hoofd stoten, maar willen alleen erg graag dat er rekening met elkaar gehouden wordt, ook in dit opzicht.

Vriendelijke groet,


De Heer van Stand en zijn Doddeltje


vrijdag 25 mei 2012

Geluidoverlast

Meestal gaat het op dit blog nergens over, maar nu even wel. Ik heb een serieus probleem. En ik zou graag serieuze tips ontvangen om dit probleem mijn wereld uit te helpen. Het gaat om het volgende.

Ik kan niet goed slapen als er in onze naaste omgeving mensen buiten zitten en al pratend en lachend het samen heel gezellig hebben. Met het mooie weer is dat seizoen weer aangebroken en ga ik daardoor telkens als het 'feest' is dus (veel) later naar bed ga dan ik wel zou willen, omdat ik weet dat ik toch niet kan slapen. Afgelopen maandag- én dinsdagavond was het al raak. Ik had dat niet verwacht, want meestal spelen dit soort 'feestjes' zich in het weekend af.

Let wel: ik gun iedereen zijn gezellig samenzijn, maar ook gun ik mijzelf de nodige nachtrust. Ik stap niet gemakkelijk om mijn (soms onbekende over-)buren af om te vragen of ze binnen verder willen gaan praten, onder andere omdat ik begrijp dat dit een tamelijk groot offer is. Maar wij slapen nooit met het raam dicht en al helemaal niet als het erg warm is. Oordoppen vallen ook af. Ik heb dit wel (meer dan eens) geprobeerd, maar hoor zelfs daardoorheen nog allerlei geluiden en kan pas echt de slaap vatten als het buiten weer helemaal rustig is.

Wie heeft hier ook ervaring mee? Wie brengt goede raad? Is het verstandig om dan maar gelijk de politie te bellen? Of juist niet? Ik sta open voor uw welgemeend advies. U groet een wat slaperige heer van stand.

woensdag 16 mei 2012

Veel succes

- Goedemiddag, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ja, hallo, ik zoek het storingsnummer van de NUON.

- U zoekt het storingsnummer van de NUON, ik ga voor u kijken... en ik heb het nummer voor u gevonden meneer. De computer helpt u verder. Veel succes met de storing.

- WAT zegt u? Veel succes met de storing??? Bent u nu helemaal belatafeld? Ik wil helemaal geen succes met de storing, ik wil succes boeken in het VERHELPEN van die @&$ storing!!!

- O, eh... ja, sorry meneer. U hebt volkomen gelijk, wat dom van me. Mijn excuses. Ik bedoelde dat natuurlijk wel, maar ik zei het wat gestoord. Nogmaals excuus: ik wens u succes bij het verhelpen van deze storing.


(De laatste twee citaten zijn door mij verzonnen, maar die zouden gezien de eerste drie niet verzonnen citaten van vandaag weldegelijk op zijn plaats zijn geweest. Ik ben per saldo geen haar beter dan de mensen bij VGZ (zie vorig bericht).


zondag 13 mei 2012

Kostelijk

Welk citaat berust op waarheid?

a. Groenteboer: "Deze bananen kosten Nederlands geld."
b. Makelaar: "Dit huis kost de vorige woning."
c. 1888-nummerinformatie: "Dit nummer kost 90 c.p.m."
d. VGZ Zorgverzekering: "Dit nummer kost het locale tarief."

Hieronder volgt een kleine hint....


woensdag 9 mei 2012

Column: Spookhuis



Ik heb de oorzaak ontdekt van de secularisatie. Nou ja, een klein deeltje van die oorzaak dan. Vorig jaar togen we als gezin inmiddels voor de derde keer naar de Efteling. Erg leuk vond ik het allemaal niet meer. Alle varianten van de achtbaan zijn aan mij niet besteed - ik ben van mijzelf al misselijk genoeg - en de wachtrijen oplopend tot meer dan een uur voor elke grote attractie deden mijn humeur opnieuw geen goed. Op de terugreis naar huis rekende ik uit dat de gemiddelde bezoeker ongeveer drie uur wachttijd kwijt was in een of andere rij en dat elke attractie gemiddeld slechts een paar minuten duurde. De resterende tijd gaat op aan lopen, eten en drinken en niet te vergeten uitpuffen.

Maar die secularisatie. Die blijkt een stevige wortel te hebben in het Eftelingse spookhuis. Spookhuizen zijn sowieso geen plaatsen waar veel christenen iets mee op hebben, maar in dit geval blijkt die antipathie tamelijk terecht. Ik ben echt niet huiverig voor een sprookje of spookje, maar wat hier werd geëtaleerd leek één groot uithangbord voor antiklerikaliteit. We zagen schemerige kerkramen, spookachtige witte pijen met kaarsen en griezelige kruisen op graven. We hoorden angstaanjagend orgelspel, ijl gregoriaans gezang en indringend klokgelui. De verlichting was dramatisch hel om daarna weer spookachtig schemerig te worden. De geesten waren niet van de lucht en door donderslag en weerlicht werden we zo mogelijk nog verder van de wijs gebracht. De bewegende graven konden zelfs opengaan om macabere skeletten de kans te geven te ontsnappen. Hier werden doden opgewekt, maar niet bepaald volgens bijbels protocol. Hier werden allerlei vormen van kerkelijkheid regelrecht geassocieerd met griezeligheid. Kerken zijn eng, dat leek globaal genomen de boodschap, voor wie het wilde geloven. Daarmee bleek deze weinig sprookjesachtige visie op kerk en religiositeit het enige echt enge te zijn. Niet iets om je aan te laven.


maandag 23 april 2012

Een inleiding over kinderbijbels

Mijn lijst met blogs is geen lange. Ik besteed daar niet zoveel aandacht aan. Er waren maar vier andere blogs op dat lijstje. "Bob Dylan in Nederland" omdat ik nu eenmaal gek ben van die muziek, verder een kinderboekenrecensent met een uitgesproken mening, een vriend met een uitgesproken muzikale smaak (oldtimey music) en een vrouw met een uitgesproken smaak qua mannen. Nu is daar een vijfde weblog aan toegevoegd. Die van mijzelf, maar dan als vehikel om reclame te maken voor een van mijn 'bijbaantjes'.

Graag houd ik een inleiding over het boeiende onderwerp van (het kiezen van) kinderbijbels. Wie dat nuttig, wenselijk en interessant vindt, moet maar eens een kijkje nemen. Van nu af ben ik te huur! Maar wel als Heer van Stand. Zeg nu zelf, dat spreekt voor zich...


dinsdag 17 april 2012

Chinees op z'n Duits

Onze oudste zoon is dermate gepreoccupeerd met zijn megalomane hobby

"De Tweede Wereldoorlog"

dat hij met één oog op de menukaart bij welke Chinees dan ook steevast de volgende bestelling doet:

voor mij graag een Nazi Göring !


Maar zelfs in China lusten daar de honden geen brood van.....

zondag 8 april 2012

Advertentie

(advertentie)

(WEGENS BIJZONDERE OMSTANDIGHEDEN)

TE KOOP:

T.E.A.B.

UITGEHOUWEN GRAFPLAATS

 * OP TOPLOCATIE *
 * ZO GOED ALS NIEUW *
* SLECHTS 3 DAGEN GEBRUIKT *
 * AARDBEVINGBESTENDIG *

NADERE INFORMATIE IS TE VERKRIJGEN BIJ DHR. J. VAN ARIMATHÉA, CALVARIELAAN 3, JERUZALEM


 

woensdag 4 april 2012

Op gehoorsafstand






- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van de BCC in 's Hertogenbosch.

- U zoekt het nummer van de BBC in 's Hertogenbosch???

-----------------------------------------------------------------------------------------------

- Goedemiddag, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van de Bonprix in Tilburg.

- U zoekt het nummer van de Wompie in Tilburg, ik ga voor u kijken hoor.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van café Kloja in Hoogezand.

- U zoekt het nummer van café Klojo in Hoogezand, ik ga voor u kijken meneer.....

------------------------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van De Smickel in Soest.

- U zoekt het nummer van De Snikkel in Soest, ik ga voor u kijken mevrouw....

-----------------------------------------------------------------------------------------------

- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van restaurant Saverijn in Nijmegen.

- U zoekt het nummer van restaurant Chagarijn in Nijmegen, ik ga voor u kijken zuurpruim....

---------------------------------------------------------------------------------------------

vrijdag 30 maart 2012

Column: De Afwas

Wij hebben thuis geen afwasmachine. Of nee, wij hebben thuis twee afwasmachines. Hoewel we de jongens nog redelijk sparen, ze hoeven om beurten dagelijks slechts alleen af te drogen, moet er natuurlijk wel wat worden gedaan. Voor de afwas hebben wij geen elektriciteit nodig. Spierkracht genoeg in huis en pedagogen te over die ons steunen door hun loftrompet te steken over de jeugdige inzet aan het aanrecht. Overal goed voor. Niet alleen wordt de vaat gedaan maar ook wordt de familiaire band aangetrokken en goede gesprekken over wezenlijke onderwerpen gehouden. Nou ja, in theorie dan.

Laatst waren Lydia en ik tegelijkertijd gezellig ziek, zwak en misselijk, dus waren ze echt aan de beurt. Tot mijn grote vreugde en stomme verbazing bleek dat al die pedagogen helemaal gelijk kregen. Het was feest in de keuken. Er werd gezongen, gelald, geswingd, gekeuveld en gekletst. Er werd zelfs gewerkt. Alleen een zinnig gesprek over een wezenlijk onderwerp zat er nog even niet in, maar een kniesoor die daar op lette. Als geboren kniesoor en misantroop kon ik het niet nalaten om even langs te lopen en achter hun rug diabolisch in hun oren te smiespelen: “Leuk hè, samen afwassen.” Hun sterke karakters konden deze verleiding echter ruimschoots weerstaan. Ze waren net zo lekker bezig. Dus door ging het met de huiselijke gelukzaligheid van soppen en drogen. Hun spelen was leren en hun leren spelen.

Had ik trouwens al vermeld dat hun moeder hen een bakje chocoladepepernoten had beloofd als ze samen de hele afwas zouden doen? Ach, wat maakt het ook uit. We zagen het als een investering voor het leven. Welke jonge vrouw zal over een aantal jaren niet smelten voor deze echte kerels die geheel vrijwillig de vaat willen verslaan? Hoe goed is het, hoe heerlijk als broers bijeen te wonen.

zondag 25 maart 2012

Egocentrist

Wat is het toppunt van egocentrisme?

Dat is je jongste zoon die aan het begin van de maaltijd zonder enige schroom zegt:

Eet smakeLuuk!



woensdag 21 maart 2012

Eigen baas

Na al die complimentjes die ik van de klanten van de Nummerinformatiedienst wekelijks en soms zelfs dagelijks krijg, ben ik aan het nadenken over ....

mijn eigen bedrijf.

Al die mensen die zeggen dat ze mijn stem zo mooi vinden en al die klanten die melden dat ik zo uitzonderlijk vriendelijk klink, doen dat toch niet omdat ze dat van iemand moeten?
Nou dan.
Ze hebben natuurlijk gewoon gelijk.
Vooral omdat dit nooit de klanten zijn die zitten te zaniken of te drammen. Of onbeleefd zijn, of grof in de mond worden. Al die complimenteerders zijn mensen van niveau, nu ik er nog eens over nadenk. En dat komt goed uit, want een Heer van Stand is dat natuurlijk van huis uit ook. Daarom denkt hij erover om een  eigen nummerinformatiedienst te beginnen:

- Nummers van Niveau -



Bij deze nummerinformatiedienst gaat u Heer-lijk en Op Stand worden geholpen. U wordt op minimaal HBO-niveau aangesproken waarbij u de naam Ici Paris niet eerst letter voor letter hoeft te spellen. Ook Chez Armand wordt daar onmiddellijk op z'n Frans begrepen en verstaan. En wie zoekt naar Chateaux-Briand, een traiteur in de fijnste vleeswaren, wordt niet afgescheept met Sjakko Riant, slager in de grovere worstsoorten. U begrijpt: het is een en al bon ton bij ons.

Bij Nummers van Niveau heeft men weet van de ligging van de P.C. Hooftstraat en kan men, daar digitaal aangekomen, foutloos de namen van Gucci,  Louis Vuitton of een Dolce & Gabbana spellen.
Bij het bestellen van een taxi krijgt u niet pardoes de regiotaxi of het plaatselijke bejaardenbusje toebedeeld. Het idee!
Wie wenst te dineren in brasserie Bracque wordt niet voor hetzelfde geld doorverbonden met happerij De Barak. Het telefoonnummer van het Concertgebouw weten wij natuurlijk uit ons hoofd en we draaien ons hand niet om om u binnen luttele seconden door te verbinden met de locale sushi- of oesterbar, want wij begrijpen heel wel dat biefstuk met frieten een aardig tijdverdrijf is voor de familie Doorsnee, maar niet voor u.
U wordt te woord gestaan door een prettige, warme, diepe, mannelijke stem van een persoon die u vanaf de eerste tel door en door begrijpt. U zou willen dat uw eigen echtgenoot zo begripvol was en u denkt van weersomstuit: Zie je wel, er zijn best mannen die echt man en toch heel invoelend kunnen zijn. En daar heeft u dan best een beetje meer geld voor over.
Want wat is een luttle euro nu eigenlijk helemaal nog waard?
En is 99 c.p.m. niet zelfs nog minder dan dat?

Daarom snel naar

0900 - 0000

Wilt u op dit bericht reageren?
Dat kan.
Maar dan wel een beetje op niveau.

Ik dank u wel.