Mijn vader

Op zondag 3 december 1967 toen hij 59 en ik nog maar 10 jaar oud was overleed mijn vader. Na een huwelijk van twintig jaar werd mijn moeder (toen 52) op slag weduwe. Ze overleefde haar huwelijk nog twintig jaar.

Vierenveertig jaar na zijn overlijden heb ik weinig herinneringen meer aan mijn vader. Zijn roepnaam was Janus en iets daarvan klinkt nog door in de tweede doopnaam van onze jongste zoon. Janosh. Eén herinnering die sinds die fatale datum in 1967 overbleef is een kleinigheidje, waarvan mijn vader als vertegenwoordiger van een firma in etalagematerialen er ooit een handjevol mee naar huis nam. Het is een handzaam spiegeltje met op de achterkant de firmanaam en -logo. De P van Plexba levensgroot als een soort Euromast op een kleine wereldbol getekend. Want Plexba was een Rotterdams bedrijf. En ik ben heel lang in mijn hart nog een Rotterdamse jongen gebleven.

Sinds 1967 tot op de dag van vandaag wordt dit spiegeltje wekelijks gebruikt. Niet vanwege ijdeltuiterij of om te zwelgen in zelfmedelijden en ook niet allereerst  vanwege sentimentele redenen, maar vooral omdat het zo'n handig dingetje is om

a. je puistjes uit te knijpen (1969 - 1979)
b. je baard en vooral snor bij te knippen (1979 - 2012)

Onlangs liet ik dit spiegeltje per ongeluk uit m'n handen vallen. Stuk. Omdat ik zeker wist dat we er nog steeds wel een handjevol over hadden, maalde ik daar niet om. Maar toen ik eens ging kijken in de oude doos zag ik dat we nog maar twee hadden. Dat viel tegen. Vanaf vandaag doe ik dus extra voorzichtig met dit een-na-laatste spiegeltje. Want ik ben geloof ik toch sentimenteler dan ik durf toe te geven...

Jouw vrouw

- Goedenavond met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- (mannelijke en allochtone stem) Iek heb vaif mienoeten. Ogenbliek. Ja, iek heb het. Iek zoek et noemer fan jouw frouw.

- U zoekt het nummer van mijn vrouw?? Meneer, ik ga de verbinding verbreken!

GRRRRRRRRRR.... Hij had vijf minuten.

Jaja. Zocht het nummer van mijn vrouw, de viezerik.

Wat denkt ie wel?

Vijf minuten?

Ha!

Ik had hem in minder dan een halve minuut al tuk.

En met een verontwaardigde toon meld ik het voorval meteen maar even aan de belendende collega's. Ook om stoom af te blazen.

Nu blijkt dat de man inmiddels een bekende is op de afdeling.

"Ja," zegt een wat meer ervaren buurvrouw tegen me, "die belt wel vaker.

Hij bedoelt gewoon zijn eigen vrouw hoor..."

Sorry. Sorry. Sorry. Sorry. Sorry. Sorry....

De Klus

- Goedemiddag, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Ik zoek het nummer van De Klus in Apeldoorn.

- U zoekt het nummer van De Klus in Apeldoorn, ik ga voor u kijken mevrouw.

- (na 1 zoekpoging) Ik krijg geen nog geen vermelding, heeft u misschien een adres?

- Ehhh, nee, 't zit gewoon ergens in de stad.

- (na nog een aantal verwoede maar volkomen zinloze zoekpogingen) Zal ik u anders het nummer geven van de Praxis of de Gamma?

- De Praxis of de Gamma????? Daar verkopen ze toch geen parfum????

- Aaah, u zoekt het nummer van de Douglas!

- Ja, dat zeg ik toch, De Klus!!

Sommige klanten zijn echt een cadeautje.....

Fijne dag

Als klantcontactmedewerker wens ik al mijn klanten telkens aan het einde van onze heerlijk eenvoudige gesprekjes "nog een fijne dag".

Heel vaak wordt die wens onmiddellijk geretourneerd.

Dat betekent dat mij gemiddeld zo'n 386 keer per werkdag een fijne dag wordt toegewenst.

U begrijpt dat sinds ik bij de Nummerinformatiedienst werk ik heel erge fijne dagen beleef, die mij niet in de koude kleren gaan zitten.

Zult u niet al te jaloers op mij worden?

Nee?

Dan wens ik u nog een fijne dag.

Senior...

Blijkbaar leven we in een tijd waarin men een Heer van Stand straffeloos kan beledigen.

Leest u eerst het begin van bovenstaande brief, als u mij wilt volgen.

Ik kreeg onlangs een ambtelijk schrijven waarin ik zonder blikken of blozen, maar wel met omhaal van woorden, word verwezen naar een seniorenwoning. Hoewel ik natuurlijk al sinds mensenheugenis de niet weinig verantwoordelijke functie vervul van het seniorschap als het aankomt op levenservaring, geestesleven, inzicht, wijsheid en het in stilte veel goeds doen, gaat het natuurlijk niet aan om mij in de kracht van mijn leven weg te zetten als een oude sok.

Dit gaat natuurlijk alle perken te buiten! Deze dunne daad van misprijzing over mijn persoon kan ik niet straffeloos laten voorbijgaan. Ik vermoed dat men het hierbij heeft voorzien op mijn prachtige kasteel waarin ik altijd zo eenzaam het onrecht en andere misstanden heb bestreden. Men is jaloers op het uitzicht, de tuin, de eeuwenoude schouw (die ik zelf heb laten metselen) met het warm knappend haardvuur en mijn ochtendpap, en wil mij daarom naar een bejaardenwoninkje verhuizen, waar ik als alleenstaande heer alles alleen moet doen. Hoe vreselijk is dit alles! Zo ga ik nu mijn eenzame weg. Omringd door eenvoudige lieden die mij een ruime woning met antieke drempels misgunnen en geen begrip kunnen tonen inzake het hoogstaande leven van een tere heer, dat nu gedoemd is te stranden in een gelijkvloerse, gezamenlijke activiteitenruimte.

Men boomt mij dwars, dat is wel duidelijk, maar een ruimdenkend heer laat zich niet ongestraft in een hokje stoppen. Men denkt wel eens dat ik een oppervlakkig leven leid, ikzelf ook trouwens, maar nu bezin ik mij op een passend antwoord, waarbij de toorn van een heer vreselijk zal zijn. Men is gewaarschuwd!