zondag 28 oktober 2012

Over de liefde

Mensen, het gaat goed met Nederland!

In de zaterdageditie van ons dagblad las ik een advertentie over een nieuw tijdschrift. Een heel tijdschrift met maar één onderwerp: de liefde. Om geheel en al duidelijk te zijn hebben de makers van dit tijdschrift het blad daarom ook maar zo genoemd. Met als heldere ondertitel: een magazine over het belangrijkste in het leven.

Het belangrijkste in het leven. Dat kan alleen betekenen dat het over de Liefde in persoon Zelf gaat natuurlijk. Nee dus. Het 'magazine' is geen christelijk tijdschrift. Hoewel ik die illusie nog wel even koesterde toen ik op de cover nog de artikeltitel ontwaardde "EEUWIGE LIEFDE BESTAAT". Ja, maar nee.
Niet alleen is De Liefde geen christelijk tijdschrift, maar het gaat over het tegenovergestelde van de liefde. Hoe ik dit zo goed weet? Door diezelfde advertentie. Ik hoefde letterlijk niet verder te kijken dan mijn neus lang is. Want onder de coverfoto stonden precies vier artikelonderwerpen waarmee de twijfelende consument over de streep diende te worden getrokken:

1. Een voor mij onbekende bekende Nederlander over haar scheiding.
2. Iets over penisnijd.
3. Iets over de affaires van twee bekende schrijvers.
4. Een test die kan uitwijzen of je partner vreemd gaat.

Een tijdschrift over de liefde dat bol staat van de artikelen over het ontbreken van liefde.

Mensen, het gaat slecht met Nederland!

donderdag 25 oktober 2012

Uit mijn doppen kijken


 

 

Ha! Eindelijk kon ik weer eens laten zien dat ik als tweelinkerhandige man zo af en toe best mijn mannetje sta. Luuks dynamo deed het niet meer en dus moest er een nieuw dopje op. Ik weet namelijk wel twee dingen van een fiets en dit was er toevallig één van. Ik viste zo’n  dopje uit de tas met fietsbenodigdheden en commandeerde Luuk hiermee naar zijn dynamo. ‘Houd je kop goed bij je dop!’, riep ik niets te beroerd voor een flauwe woordgrap hem nog achterna. Even later was hij al weer terug. Hij kreeg het oude dopje er niet af. De slappeling. Ook zei hij nog iets over een ander systeem of zo, maar dat wuifde ik vastberaden weg. Tijd voor een patriarchaal ingrijpen. Voorwaar: een oud dopje van een dynamo afhalen, hoe moeilijk kon dat zijn? Bovendien had ik zoiets al vaker gedaan, toen bij mijn eigen fiets het licht doofde.
Het dopje, dat totaal geen reliëf meer had, wist ruimschoots weerstand te bieden tegen een man in de kracht van zijn leven, die daardoor bedacht dat versterking slechts zou kunnen worden gevonden in de keukenla. Gewapend met een keukenmesje en behept met aanzienlijk meer adrenaline dan gezond is wendde ik mij opnieuw tot de fiets. Met ongekende krachten wist ik het oude dopje ernstig letsel toe te brengen, maar het kreng bleef desondanks verkleefd aan de dynamo. Luuk stond erbij en keek ernaar en zou zichzelf niet zijn om mij ongevraagd goedbedoeld advies toe te voegen. Het nut van zijn eerdere adviezen indachtig sloot ik bijna gewoontegetrouw mijn oren voor zijn gezwets en liet de ongetemde man in mij los. Inmiddels ontdaan van elke natuurlijke remming viel ik met brute en ongecontroleerde kracht de dynamodop aan, totdat Luuks oudere broer het toneel betrad. Die keek de zaak heel even aan en zei toen ongegeneerd: "Het dopje is er al vanaf pap, je molt nu de dynamo zelf." Opnieuw doofde mijn licht.

vrijdag 19 oktober 2012

Achtbaan


Als je in een volle trein door de Randstad rijdt en je komt over een viaduct met daaronder een achtbaanssnelweg en je ziet de talloze auto's onder je voorbij zoeven. Als je nadenkt over al die mensen in hun blikjes, op weg naar ergens. Als je daarbij beseft dat er geen mens is die al die mensen zal kunnen kennen. Als je nadenkt over hoeveel mensen er eigenlijk om je heen zijn, en dat al die mensen hun leven leiden met hun kleine en soms miezerige pleziertjes en met alle zonde, alle hoogmoed, alle oppervlakkigheid, alle dwaasheid, maar ook met alle gebrek, alle pijn, alle gebrokenheid, alle ellende, alle kwalen, alle … Als je weet dat er miljoenen van die mensen leven, alleen al hier in dit ene, kleine, koude kikkerlandje. Als je de last van al die mensen ergens in je ziel begint te voelen. Alleen al omdat je zelf ook een zondig mens bent. Als je weet dat er iemand is die daar alles van weet. Omdat er iemand is die al die mensen zelf geschapen heeft, in de bedoeling dat zij zeer gelukkig zouden leven in volkomen vrijheid en in volle liefde voor hun Schepper, de schepping en alle medeschepselen. Als je gelooft dat iemand voor al die mensen door het vuur is gegaan. Omdat het met die volkomen vrijheid en die volle liefde voor geen meter lukte.

Dan weet je een beetje wat verlossing is.

Als het lijkt alsof je door iedereen uitgelachen wordt. Als het leven zo'n pijn doet dat geen pleister meer helpt. Als je eerlijk uitkomt voor je geloof in Jezus en alleen maar onbegrip, spot en hoon ontmoet. Als je het duister van deze wereld hebt gezien en daar heel akelig van wordt. Als je het wel kunt uitschreeuwen van de pijn die in alle hevigheid op je inbeukt. Als je weg wilt kruipen in een donker hoekje omdat niemand je geeft wat je zo nodig hebt. Als je op momenten denkt dat je de enige bent die zo’n problematisch en complex probleem hebt als jij. Als er vele jaren van je leven zijn verkwist of weggegooid omdat je relaties volkomen zijn stukgelopen en vergeving verder weg dan ooit lijkt. Als je merkt dat je hoe dan ook op een doodlopend spoor ben terechtgekomen en er geen weg meer terug is.

Dan wordt het tijd om God weer te ontmoeten. Hij is maar één stap van je vandaan.