Verdekt opgestelde blasfemie

Vandaag vanuit de auto gezien:

Boeren die voedsel 'maken'. 

Hoe zouden ze dat in 's hemelsnaam voor mekaar krijgen...?

Geen kerst dit jaar

Een week of wat geleden heb ik besloten om dit jaar geen kerst te vieren, en ook geen kerstdagen, noch kerstfeest en al helemaal geen XMAS.

We doen dit jaar niet aan bomen, ballen en slingers. Eerder trouwens ook amper.

We gaan niet de ene dag naar ene familie en de andere dag naar de andere. Eerder trouwens ook niet, omdat er maar één kant in leven is.

We doen het dit jaar anders.

We vieren dit jaar iets wat je in praktijk al zelden meer hoort.

Dit jaar vieren we 

KERSTMIS.

Dat betekent in praktijk dat we naar 'de mis' gaan, dat is de kerkdienst waarin wordt gevierd dat Christus Jezus, de Messias, de Immanuël is geboren. Niets meer, maar ook niets minder dan dat. Punt.

Wij vieren het hart van kerstmis, en voor de rest zien we wel wat we doen die dagen. Dat boeit allemaal niet zo, toch?

Omdat het december is

De secularisatie gaat hard.

Het door Albert Heijn ingehuurde reclamebureau TBWA\Neboko heeft bedacht dat de kerstgedachte zijn langste tijd wel heeft gehad. Om nog meer producten te verkopen dan alleen voor die paar kerstdagen is nu het decembergevoel uitgevonden. Dan kun je de hele maand door de slingers ophangen (waarover later meer) en de hele maand door consumeren. Dan hoeven we het allemaal niet meer zo in te vullen, want iedereen mag zijn eigen ding doen. Zwarte of Witte of Paarse Pieten. Wel of geen kindje in de stal. Wel of geen (echte of onechte) boom, alles geheel naar eigen smaak.

Ook het woord 'Kerstmis' kon beter worden geschrapt. Immers, hoe algemener de verkoopleus, hoe meer verkoop. Dus géén verwijzing naar (de inhoud van) het kerstfeest, maar gewoon benoemen dat het nu feesttijd is. Hoe die dan ook wil worden benoemd, beleefd en/of gevierd. Geen grenzen, geen limieten! Daarom werd de reclameleus bedacht: 

Omdat het december is.

We vieren dus feest 'omdat het december is'. Niet langer vanwege kerstmis. Die verwijzing kan in het ontkerstende Nederland van 2018 blijkbaar geheel worden weggelaten.
 Als het aan de grootste supermarkt van Nederland ligt vieren we straks dus een ontkerst kerstfeest. 

Daarom voor de resterende voorheen-christelijke feesten hierbij alvast de volgende tips.

Pasen: 

Omdat het april is. 

(lente mag ook) 

Pinksteren:

Omdat het juni is.
(zomer mag ook) 

Maar is het leven niet één groot feest - totdat het afgelopen is? En afgelopen is het soms/vaak/meestal maar al te snel. Daarom zal er in de Bijbel ook iets over zijn geschreven (voor alle feestliefhebbers):

"Laten wij eten en drinken, want morgen sterven wij."

Eten en drinken dus. Feestvieren zoveel en zolang het maar kan, want:

"Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen."


Daarom denk ik dé oplossing te hebben voor het hele jaar door. Gewoon:

Omdat het leven één groot feest is...! 

(...zoals bijvoorbeeld voor de rijke man, die de arme Lazarus als 'poortwachter' had)

Wat ik zei: de secularisatie gaat hard.





Lees in dit verband ook:

https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/de-feestbijbel-van-albert-heijn-waarom-omdat-het-december-is-~a92ad31f/

Orthodox of niks

Momenteel lees ik het boek met de geweldige titel 'Orthodox of niks' van wijlen Willem Barnard. Het is niet zijn beste werk. Dat komt omdat hij het indertijd is begonnen als tijdverdrijf, en dus niet met de intentie een boek te schrijven. Maar allengs kwam het er toch van, zo merkt hij al gauw ergens op. Het waren niet meer of minder dan dagelijkse schrijfoefeningen terwijl hij zijn tijd uitzat in een verpleeghuis. Zonder schrijven had Barnard geen leven, dus verplichtte hij zich aan een dagelijkse column. 

Eén van deze columns gaat over de hedendaagse afscheidsgroet. Al veel eerder had ik daar zelf al een blogje over willen schrijven, maar het kwam er nog niet van. Maar na het lezen van pag. 106 van het bovengenoemde boek, waarbij ik zoveel herkenning vond, moest het er nu maar van komen.

Sinds een jaartje of tien neemt het gros van de Nederlanders afscheid van elkaar met de uitroep 'Een fijne dag nog!' Ook Willem Barnard ontsnapte, zelfs in het verpleeghuis, daaraan niet. Zijn reactie daarop was verbazing. Hij vroeg zich af waar dit vandaan kwam. Het klonk hem nogal kinderachtig in de bejaarde oren. Hij constateerde ook: "Alleen van ouderen krijg ik nog een goede dag toegewenst."

Wat hem vooral irriteerde was 'het ingebouwde hedonisme van zo'n groet.' Barnard oordeelt verder het een symptoom te vinden van pijnlijke secularisatie. 

Maar wat dan wel?

Ook daarover dacht de goede Barnard na. Al komt hij niet echt verder. Want: '"een gezegende dag" klinkt inmiddels uitsloverig, alsof je aan het evangeliseren bent.' En als hij zou zeggen: 'De zegen van Onze Lieve Heer' zou dat de lachlust wekken. Voorts dacht hij nog aan zijn oom Henk die zijn brieven altijd eindigde met 'Gode bevolen'. 

Heel eerlijk gaf Barnard toe dat hij het ook allemaal niet meer zo goed weet. Hij verschool zich - geheel tegen zijn eigen boektitel en mijns inziens volkomen waarachtig geloofsprincipe Orthodox of niks in - achter een schutting van secularisatie. (En daarin viel hij mij dan toch weer tegen.) Een 'fijne dag' zouden we hem niet horen zeggen, maar 'Gode bevolen' ook niet. Halfslachtig mompelde hij dan meestal maar zoiets als: 'Dag hoor! Alle goeds!' 

Ik begrijp dat wel. Je wilt ook niet als archaïsch door het gewone alledaagse leven gaan. En bijvoorbeeld bij de kassadames van Albert Heijn bekend staan als die man die altijd zo christelijk groet. Alsof je daarmee de wereld voor Christus wint.

Toch heb ik het wel eens gedaan. 

Zat als ik was van al die prettige dagen nog en al die fijne weekenden. 

Toen antwoordde ik eens: 'Gezegende zondag nog.' Waarop ik natuurlijk een standaard 'Dank u wel.' kreeg te horen. Bejegening is tegenwoordig namelijk gestandaardiseerd aan de kassa van alle Nederlandse winkelketens. 

Als laatste nog dit.

Ik denk dat het alles behalve toevallig is dat Nederlanders elkaar geen 'goede dag' meer toewensen. Maar wel een 'prettige dag' of nu vooral een 'fijne dag'. Het leven hoeft namelijk niet langer meer 'goed' te zijn, het moet vooral en het liefst altijd, elke dag, 'prettig' zijn. Of 'fijn'. We willen pret, we willen leuk, we willen fijn. 'Goed' heeft te veel de connectie gekregen met 'goed en kwaad'. En daar gaat het in ons moderne leven steeds minder om. We streven niet naar het goede, maar naar het prettige, het fijne, het gezellige, het leuke. 

Dit alles gezegd hebbende hoop ik dat u dit blogbericht absoluut geen fijn nieuws vond. 

Want dan is het namelijk goed.

Advent

Laatst moest ik even met mijn vrouw door een tuincentrum lopen.

(Dat heb je zo als je een plantje wilt voor in huis.)

In zulke centra wordt overigens al heel lang meer wat anders dan 'tuin' verkocht.

Zo staat december daar in het teken van 'kerst' (wat dat tegenwoordig ook mag zijn).

Toen ik daar eens goed om mij heen keek was er maar één conclusie mogelijk.

Daarom voegde ik mijn vrouw toe:

"Ik geloof dat er een RENDIER 

is geboren op aard."

Over godsdienst en opium

"Godsdienst is opium van het volk."

(Karl Marx - 1844)

Opium is godsdienst van het volk.

(de praktijk in 2018)

Winnaar Nobelprijs voor de Vrede 2018

Dit jaar gaat de Nobelprijs voor de Vrede naar ...

de uitvinder van de onhoorbare bladblazer!

(als het aan mij ligt, tenminste...)

(degene die de hark weer opnieuw salonfähig maakt mag 'm van mij ook ontvangen).

Fijn helemaal jezelf zijn

Veel moderne christenen beweren 

dat je bij God gewoon helemaal jezelf mag zijn.

Dat klinkt geweldig, 

en het is ook helemaal in overeenstemming met de tijdgeest.

Het is echter maar de vraag of het ook waar is.

Het mist - op z'n minst - iedere Bijbelse grond.

En verder is het ook niet zo heel erg ter zake doende.

Belangrijker is het antwoord op de tegengestelde vraag:

Mag en kan God bij mij helemaal Zichzelf zijn?

Messentrekkers bij de Nachtwacht

Twee veelzeggende citaten over een en hetzelfde onderwerp:

 ‘Ben je lid van een kerk? 

Daar hebben ze toch helemaal niets 

met het milieu?’ 

(reactie van een lid van Milieudefensie toen een nieuw lid zei betrokken te zijn bij de kerk)

+++

'Voor ons kan niet goedkoop zijn, 

wat voor God duur is.'

(Dietrich Bonhoeffer)

Lees verder op http://www.theoblogie.nl/messentrekkers-bij-de-nachtwacht 

en download onder dat artikeltje Messentrekkers bij de Nachtwacht

Brave new world

Gelezen in Trouw van 25 juli 2018:

"Wat informatie opeist is nogal duidelijk. Ze eist de aandacht op van degenen die haar ontvangen."

(Herbert Simon)

"Vandaar dat een overvloed aan informatie een schaarste aan aandacht creëert. De techniekreuzen streven met hun overvloed aan informatie totale transparantie na, die gepaard gaat met groot verlies van aandacht voor zaken die we vroeger uiterst belangrijk vonden. Langzaam dringt tot ons door dat we een fundamenteel andere houding krijgen ten opzichte van elkaar, en van de manier waarop we contact hebben met elkaar."

(René ten Bosch)

Gutmenschen

Gutmenschen bestaan niet.

Dat staat in de Bijbel.

(o.a. in Rom. 3:10-18)

Een hemel van verschil

Laatst in de kerk gehoord:

Denk niet: 'Ik moet de hemel halen.'

Maar geloof dit: 'De hemel haalt (straks) mij.'

(Omdat Hij mijn hart nu al heeft bereikt.)

Hoge verwachting

Indachtig de verwachte aanstaande komst van 

de Zoon van God 

op de wolken 

zou ik eerder last moeten krijgen 

van laagtevrees 

dan van mijn levenslange hoogtevrees.

Midden onder u staat Hij die gij niet kent

 Weet je, dat de Vader je kent 

Weet je, dat je van waarde bent 

Weet je, dat je een parel bent 

Een parel in Gods hand 

Lang geleden was uw Heer van Stand nog een jonge onderwijzer. Op nadrukkelijk verzoek van een paar meisjes uit de hoogste klas begon ik in die periode na schooltijd met redelijk succes een kinderkoor.

Ik had toen eerder een hekel aan koormuziek dan dat ik er naar zou gaan luisteren, maar zat tien jaar eerder als braaf jochie zelf wel op het kinderkoor van de kerk. En met plezier. 

Dat schiep misschien een verplichting, maar ik twijfelde nog. Gelukkig was in die tijd (1980) net de eerste LP van Elly & Rikkert met kinderliedjes uitgekomen. Daarom stemde ik met het voorstel in, met de bepaling dat ik geen 'koormuziek' ging doen, maar alleen de liedjes van Elly & Rikkert (met gitaar!) aangevuld met de (onvolprezen) Liedjes Rond De Bijbel van Jan Visser, die ook ruimschoots door mijn beugel konden. De meiden uit de bovenbouw vonden het meer dan best en ook ik heb goede herinneringen aan dat privé-kinderkoortje uit die onderwijzerstijd. 

Eén van de liedjes van Elly & Rikkert die in die tijd het licht zag, is later erg bekend geworden. Ik heb het ook veelvuldig gedraaid en gezongen. Pas de laatste tijd begin ik mij af te vragen hoe het komt dat juist dit liedje zo populair werd in de christelijke wereld. Ik denk dat ik het antwoord wel weet en het is niet leuk.

Het heeft te maken met ons welbevinden. Wij mensen horen niet graag dat we het niet goed doen. Een liedje met de titel 'Weet je, dat je een zondaar bent' zal nooit worden geschreven laat staan een hit worden. En het is minstens net zo waar. We horen en zingen graag over dat we geliefd zijn, bemind worden, dat we er mogen zijn, 't liefst gewoon zoals we al zijn. Lekker makkelijk. Dan hoef je ook niet zo veel te veranderen, en mag/moet iedereen (ook God) je maar nemen zoals je bent. Met al je onhebbelijkheden erbij. 

Maar dat is niet het evangelie. 

Daarom kán het bovenstaande liedje van Elly & Rikkert ook een halve waarheid worden. Zelfs de eerste regel al. In het evangelie staat dat er een tijd zal komen dat de Bruidegom tegen sommige bruiloftsgasten moet zeggen: 'Ga weg, Ik heb jullie nooit gekend.'

De enige conclusie van deze woorden van Jezus zelf moet zijn, dat niet iedereen door de Vader wordt gekend, doodeenvoudig omdat niet iedereen zich wil laten kennen door de Vader.

Op de paarlen poorten uit Openbaringen na staat het woord 'parel' slechts één keer in het Nieuwe Testament. En dan gaat het niet over de mens, die zo van waarde zou zijn, maar over het evangelie. 

In Mat. 13:46 wordt gerept over een man die een uitzonderlijke parel vond en besloot om alles te verkopen en alles op die ene parel te zetten. 

Die man was niet bezig met te zingen van zijn eigen grote waarde, maar was vol jubel over de parel die hij - buiten zichzelf om - gevonden had. Hij gaf zijn hele fortuin, al zijn bezit, op om alles op die parel (het Evangelie) te zetten. 

In plaats van ons te wentelen in een weldadig Godsbeeld waarin wij met name gekend en geliefd en bemind zijn (wat voor waarachtige bruiloftsgasten overigens helemaal klopt) worden wij in het evangelie opgeroepen om te worden als die man met die schat in de akker. 

Dan worden wij mensen van Gods welbehagen

 (in plaats van mensen van hun eigen welbehagen met een god die daarvoor zorgen mag).

Kortom: ben ikzelf mijn eigen parel van grote waarde? 

Of ken ik die waarde aan de geheel Andere toe?

Spreek Engels

Bij het leegruimen van het huis van mijn broer zaliger (in 1995) vonden we een aantal van zijn oude schoolboekjes uit de mulo-tijd. Ze zijn tot nu toe door mij bewaard gebleven. Een van deze kleine boekjes had als titel Spreek Engels.

Welnu, dat is in de afgelopen vijftig jaar aardig gaan lukken. Er zijn Nederlanders die bijna om de andere zin er een Engels woord of Engelse uitdrukking tussendoor gooien.

Ook zijn er landgenoten die de Gooise R al zodanig in hun taalgebruik hebben geïntegreerd dat het lijkt alsof er in plaats van een Nederlands een Engels woord wordt uitgesproken. Ik ken tenminste één persoon die het woord gebeurt (of gebeurd) uitspreekt als

'geBIRD'.

Zo'n persoon mag je met goede reden toch wel een vreemde vogel noemen.

Een bruisend stemadvies

Van de week reed ik in Almelo langs de Armeens Apostolische Kerk. Mijn oog viel onmiddellijk op het bord voor het gebouw waarop een affiche was bevestigd van.... de ChristenUnie!

Nog nooit in mijn leven heb ik gezien dat een kerk reclame maakte voor een bepaalde politieke partij. Dus was ik (toch ergens een beetje aangenaam) verrast. Wat je er ook van kunt zeggen, deze broeders zijn niet laf, maar durven openlijk kleur te bekennen.

Iets heel anders in dit verband.

Het valt mij de laatste jaren op dat het woord 'bruisend' bijna overal in de locale politiek zijn intrede heeft gedaan. Synoniemen voor 'bruisend' zijn 'levendig', 'bedrijvig' en 'wervelend'. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de politieke partijen die het woord 'bruisend' veelvuldig gebruiken deze synoniemen graag willen gebruiken. 

Ze bedoelen echter iets anders. Bedoeld wordt dat deze politieke partijen vooral willen dat de zondagsrust onderuit wordt geschoffeld. Ik weet dat ik nu klink als een regelrechte SGP'er, maar dat is dan maar zo. 'Bruisend' is op zich namelijk een nietszeggende term. Maar let maar eens op welke partijen dit containerbegrip vaak gebruiken. Het zijn steevast partijen die aan de liberale kant van het spectrum zitten. Er moet meer kunnen, meer in de betekenis van meer vertier, meer vermaak en daarmee dus minder rust en regelmaat, en vooral minder (nee: totaal geen) aandacht voor stilte en contemplatie. De enige dag die in een enkele gemeente daarvoor nog niet is opgeofferd is de zondag. We willen dóór met ons gezellige, drukke, volle leven. Altijd en overal. En daar past een dito stadscentrum bij. Het hart van de stad als de weerslag van het hart van de burger. Het is niet eens overdreven, denk ik. 

Maar ik laat dit bruistablet graag aan mij voorbijgaan. 

Geef mij maar rust. 

Om te beginnen op de zondag!

De belichaming van het geloof

Wat zonde,

dat veel christenen denken 

elke zondag begeesterd te worden, 

terwijl ze telkens hooguit bezield zijn geworden...

Waarheid en leugen

  

Halve waarheden

zijn meestal

hele leugens.