Spreek Engels

Bij het leegruimen van het huis van mijn broer zaliger (in 1995) vonden we een aantal van zijn oude schoolboekjes uit de mulo-tijd. Ze zijn tot nu toe door mij bewaard gebleven. Een van deze kleine boekjes had als titel Spreek Engels.

Welnu, dat is in de afgelopen vijftig jaar aardig gaan lukken. Er zijn Nederlanders die bijna om de andere zin er een Engels woord of Engelse uitdrukking tussendoor gooien.

Ook zijn er landgenoten die de Gooise R al zodanig in hun taalgebruik hebben geïntegreerd dat het lijkt alsof er in plaats van een Nederlands een Engels woord wordt uitgesproken. Ik ken tenminste één persoon die het woord gebeurt (of gebeurd) uitspreekt als

'geBIRD'.

Zo'n persoon mag je met goede reden toch wel een vreemde vogel noemen.

Een bruisend stemadvies

Van de week reed ik in Almelo langs de Armeens Apostolische Kerk. Mijn oog viel onmiddellijk op het bord voor het gebouw waarop een affiche was bevestigd van.... de ChristenUnie!

Nog nooit in mijn leven heb ik gezien dat een kerk reclame maakte voor een bepaalde politieke partij. Dus was ik (toch ergens een beetje aangenaam) verrast. Wat je er ook van kunt zeggen, deze broeders zijn niet laf, maar durven openlijk kleur te bekennen.

Iets heel anders in dit verband.

Het valt mij de laatste jaren op dat het woord 'bruisend' bijna overal in de locale politiek zijn intrede heeft gedaan. Synoniemen voor 'bruisend' zijn 'levendig', 'bedrijvig' en 'wervelend'. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de politieke partijen die het woord 'bruisend' veelvuldig gebruiken deze synoniemen graag willen gebruiken. 

Ze bedoelen echter iets anders. Bedoeld wordt dat deze politieke partijen vooral willen dat de zondagsrust onderuit wordt geschoffeld. Ik weet dat ik nu klink als een regelrechte SGP'er, maar dat is dan maar zo. 'Bruisend' is op zich namelijk een nietszeggende term. Maar let maar eens op welke partijen dit containerbegrip vaak gebruiken. Het zijn steevast partijen die aan de liberale kant van het spectrum zitten. Er moet meer kunnen, meer in de betekenis van meer vertier, meer vermaak en daarmee dus minder rust en regelmaat, en vooral minder (nee: totaal geen) aandacht voor stilte en contemplatie. De enige dag die in een enkele gemeente daarvoor nog niet is opgeofferd is de zondag. We willen dóór met ons gezellige, drukke, volle leven. Altijd en overal. En daar past een dito stadscentrum bij. Het hart van de stad als de weerslag van het hart van de burger. Het is niet eens overdreven, denk ik. 

Maar ik laat dit bruistablet graag aan mij voorbijgaan. 

Geef mij maar rust. 

Om te beginnen op de zondag!