Hoge verwachting

Indachtig de verwachte aanstaande komst van 

de Zoon van God 

op de wolken 

zou ik eerder last moeten krijgen 

van laagtevrees 

dan van mijn levenslange hoogtevrees.

Midden onder u staat Hij die gij niet kent

 Weet je, dat de Vader je kent 

Weet je, dat je van waarde bent 

Weet je, dat je een parel bent 

Een parel in Gods hand 

Lang geleden was uw Heer van Stand nog een jonge onderwijzer. Op nadrukkelijk verzoek van een paar meisjes uit de hoogste klas begon ik in die periode na schooltijd met redelijk succes een kinderkoor.

Ik had toen eerder een hekel aan koormuziek dan dat ik er naar zou gaan luisteren, maar zat tien jaar eerder als braaf jochie zelf wel op het kinderkoor van de kerk. En met plezier. 

Dat schiep misschien een verplichting, maar ik twijfelde nog. Gelukkig was in die tijd (1980) net de eerste LP van Elly & Rikkert met kinderliedjes uitgekomen. Daarom stemde ik met het voorstel in, met de bepaling dat ik geen 'koormuziek' ging doen, maar alleen de liedjes van Elly & Rikkert (met gitaar!) aangevuld met de (onvolprezen) Liedjes Rond De Bijbel van Jan Visser, die ook ruimschoots door mijn beugel konden. De meiden uit de bovenbouw vonden het meer dan best en ook ik heb goede herinneringen aan dat privé-kinderkoortje uit die onderwijzerstijd. 

Eén van de liedjes van Elly & Rikkert die in die tijd het licht zag, is later erg bekend geworden. Ik heb het ook veelvuldig gedraaid en gezongen. Pas de laatste tijd begin ik mij af te vragen hoe het komt dat juist dit liedje zo populair werd in de christelijke wereld. Ik denk dat ik het antwoord wel weet en het is niet leuk.

Het heeft te maken met ons welbevinden. Wij mensen horen niet graag dat we het niet goed doen. Een liedje met de titel 'Weet je, dat je een zondaar bent' zal nooit worden geschreven laat staan een hit worden. En het is minstens net zo waar. We horen en zingen graag over dat we geliefd zijn, bemind worden, dat we er mogen zijn, 't liefst gewoon zoals we al zijn. Lekker makkelijk. Dan hoef je ook niet zo veel te veranderen, en mag/moet iedereen (ook God) je maar nemen zoals je bent. Met al je onhebbelijkheden erbij. 

Maar dat is niet het evangelie. 

Daarom kán het bovenstaande liedje van Elly & Rikkert ook een halve waarheid worden. Zelfs de eerste regel al. In het evangelie staat dat er een tijd zal komen dat de Bruidegom tegen sommige bruiloftsgasten moet zeggen: 'Ga weg, Ik heb jullie nooit gekend.'

De enige conclusie van deze woorden van Jezus zelf moet zijn, dat niet iedereen door de Vader wordt gekend, doodeenvoudig omdat niet iedereen zich wil laten kennen door de Vader.

Op de paarlen poorten uit Openbaringen na staat het woord 'parel' slechts één keer in het Nieuwe Testament. En dan gaat het niet over de mens, die zo van waarde zou zijn, maar over het evangelie. 

In Mat. 13:46 wordt gerept over een man die een uitzonderlijke parel vond en besloot om alles te verkopen en alles op die ene parel te zetten. 

Die man was niet bezig met te zingen van zijn eigen grote waarde, maar was vol jubel over de parel die hij - buiten zichzelf om - gevonden had. Hij gaf zijn hele fortuin, al zijn bezit, op om alles op die parel (het Evangelie) te zetten. 

In plaats van ons te wentelen in een weldadig Godsbeeld waarin wij met name gekend en geliefd en bemind zijn (wat voor waarachtige bruiloftsgasten overigens helemaal klopt) worden wij in het evangelie opgeroepen om te worden als die man met die schat in de akker. 

Dan worden wij mensen van Gods welbehagen

 (in plaats van mensen van hun eigen welbehagen met een god die daarvoor zorgen mag).

Kortom: ben ikzelf mijn eigen parel van grote waarde? 

Of ken ik die waarde aan de geheel Andere toe?